Dat verschilt per stof - voor welke stof heb je dit opgezocht?
Als je bijvoorbeeld kijkt naar iets als zwavelzuur, dan is dat in geconcentreerde/pure vorm een krachtige oxidator en dehydratator. Die eigenschap verdwijnt zodra je het oplost in water. Bij een 1 op 10 verdunning in water is het uiteraard nog steeds een gevaarlijk zuur, maar het zal dan iets meer kunnen dehydrateren gezien het inmiddels is voorzien van voldoende water om mee te reageren.
Voor 10% zwavelzuur geldt evengoed nog steeds dat het voor ernstig oogletsel kan zorgen. Maar als je naar huidletsel krijgt is 10% een stuk minder gevaarlijk dan zuiver zwavelzuur: 10% kun je er misschien nog wel vanaf spoelen als je heel snel bent, 100% geeft je gegarandeerd een brandwond. Tegen de tijd dat je verdund tot 1% kunt hoef je eens meer te rennen als je een druppel op je hand krijgt, maar in je ogen blijft gevaarlijk.
Bij GHS levels is het belangrijk de correcte categorie te benoemen: "Serious Eye Damage" gaat om gevallen die niet binnen 3 weken genezen, "Eye Irritation" gaat om gevallen die wel binnen 3 weken genezen. Een spat puur zwavelzuur zit zeker in de eerste categorie, maar een druppel 1% die in je oog terecht komt eerder in de tweede - uiteraard geen pretje, maar wel iets dat goed komt, zeker als je tijdig een oogdouche gebruikt.
Ik zit juist met het probleem dat jij ook beschrijft en hierdoor stelde ik mijn vraag ook hoe ik dit zou kunnen bepalen(juist omdat het zo verschillend kan zijn). De stof op zich maakt niet zoveel uit, ik wil dit namelijk ook weten voor andere stoffen.
Verder heb ik na veel zoeken een SDS gevonden die meer past bij de concentratie die ik zocht(voor het geval dat ik beschreef).
Plan? I don't need a plan, just a goal. The rest will follow on its own.
Als je een SDS kunt vinden voor de verdunde oplossing vergelijkbaar met de concentratie waarmee je werkt kun je dat hanteren. Het probleem met die GHS kwalificaties is dat ze eigenlijk vooral voor transport en opslag van belang zijn, en niet per se voor gebruik. Bij mengsels moet je dan met 'common sense' uitmaken wat de gevaren zijn, en zou je ze transporteren, ook zodanig labelen.
Overigens zijn er wel standaarden, bij voorbeeld voor corrosive:
- cause full thickness destruction of intact skin tissue on exposure time of less than 4 hours; or
- exhibit a corrosion rate of more than 6.25 mm per year on either steel or aluminium surfaces at 55 °C
Zaak is alleen dat je dat natuurlijk niet gaat testen voor iets dat je in het laboratorium hebt aangelegd en daar ook gebruikt.
Bij mengsels moet je dan met 'common sense' uitmaken wat de gevaren zijn, en zou je ze transporteren, ook zodanig labelen.
Dat is ook één van mijn "problemen".
Je kan "common sense" gebruiken om te labelen, maar labelen naar "common sense" lijkt me niet de beste methode om te doen als je wilt voldoen aan bepaalde (wettelijke) richtlijnen...
Plan? I don't need a plan, just a goal. The rest will follow on its own.
Je bent verantwoordelijk voor hoe je iets labeled. Anderzijds speelt er ook een kostenaspect.
Als je een druppel zwavelzuur in een emmer water laat vallen kun je het geheel aanmerken met de gevaarkenmerken van zwavelzuur. Vervolgens zit je met een emmer vloeistof die op dat moment even gevaarlijk is als een emmer zwavelzuur en met alle voorzorgen en kosten van dien moet worden afgevoerd. Common sense is echter om dat gevaar niet te veronderstellen gezien de extreme verdunning, en die emmer gerust leeg te gooien in de gootsteen.
De simpelste manier is absoluut om een mengsel of reactieproduct te labelen met de gevaarkenmerken van alles dat erin is gegaan, en dat is in principe ook het veiligste. Gezien de extreme kosten is dit echter geen haalbare aanpak. In de praktijk kan het ook niet echt, kijk bijvoorbeeld naar de synthese van geneesmiddelen waar soms zeer gevaarlijke stoffen (soms van het kaliber "NIET VERVOEREN") bij komen kijken, maar waarvan de uiteindelijk tablet dusdanig ongevaarlijk is dat je die veilig kunt doorslikken.
In dat specifieke voorbeeld zou ik het labelen als water. Pictogrammen hoeven daar niet op, maar veiligheidsvoorschiften zijn onder meer dat je moet voorkomen aerosols in te ademen en herhaaldelijk contact moet vermijden Pas een beetje op met de regenbuien in deze tijd van het jaar!
Dat testen is meestal geen optie, zie bijvoorbeeld de definitie van wat een 'corrosive' pictogram vereist. Testen of iets door een kwart inch staal of aluminium vreet in een jaar tijd kost je een jaar, en of het de complete huid oplost lijkt me niet bepaald ethisch als testmethode om te bepalen wat voor label er op een fles/vat moet.
Andere labels zijn eenvoudiger te testen, bijvoorbeeld die voor ontvlambaarheid. Dan kun je proberen bij een bepaalde temperatuur je mengsel (pakweg, vodka) aan te steken, en als dat niet gaat kun je concluderen dat het bij kamertemperatuur blijkbaar niet ontvlambaar is.
Maar die norm zegt eigenlijk niet zoveel zinnigs. Als ik het zo bekijk moet je iets met een concentratie van >3% category-1 labelen als category-1, en met 1 tot 3 procent als category-2, waar het op oogschade aan komt.
In de praktijk denk ik dat het lang niet altijd op gaat. Puur zwavelzuur is bijvoorbeeld extreem gevaarlijk voor het lichaam omdat het dehydraterend werkt. De dehydratatie is verantwoordelijk voor brandwonden en dergelijke bij contact met huid of ogen. Verdund tot 10% (ver boven de 1% norm voor labeling) is het aanzienlijk minder gevaarlijk. Gezien het dan compleet gehydrateert is, is het effect vergelijkbaar met een zuuroplossing van soortgelijke pH.
Beide oplossingen zouden volgens de norm category-1 zijn, maar als je het verschil bekijkt tussen het aanraken van puur zwavelzuur versus 10% opgelost in water is dat enorm.
Maar die norm zegt eigenlijk niet zoveel zinnigs. Als ik het zo bekijk moet je iets met een concentratie van >3% category-1 labelen als category-1, en met 1 tot 3 procent als category-2, waar het op oogschade aan komt.
In de praktijk denk ik dat het lang niet altijd op gaat. Puur zwavelzuur is bijvoorbeeld extreem gevaarlijk voor het lichaam omdat het dehydraterend werkt. De dehydratatie is verantwoordelijk voor brandwonden en dergelijke bij contact met huid of ogen. Verdund tot 10% (ver boven de 1% norm voor labeling) is het aanzienlijk minder gevaarlijk. Gezien het dan compleet gehydrateert is, is het effect vergelijkbaar met een zuuroplossing van soortgelijke pH.
Beide oplossingen zouden volgens de norm category-1 zijn, maar als je het verschil bekijkt tussen het aanraken van puur zwavelzuur versus 10% opgelost in water is dat enorm.
Ik vind het ook vaag ja, maar het is wel wat ik zocht
Plan? I don't need a plan, just a goal. The rest will follow on its own.