Dat is wel een heel theoretisch rails, want het bouwen daarvan in de ruimte is met de huidige stand van de techniek absoluut onmogelijk en het zou ongelofelijk kostbaar worden.
Waar je mee te maken hebt, is de maximale versnelling die astronauten gedurende wat langere tijd kunnen weerstaan. Vier keer de versnelling hier op Aarde is dan al veel. Dat betekent dus dat de maximale versnelling zo'n 40 meter per seconde per seconde mag zijn (40 m/s
2).
Ga je dan wat rekenen (de afgelegde weg is halve versnelling maal de tijd in het kwadraat, s = 0,5at
2) dan wordt de rails van 3000 km lang na bijna 388 seconden verlaten. De snelheid is dan 388 s * 40m/s
2 = 15.520 meter per seconde, ruwweg 15 km per seconde. Dat zou in een gunstige situatie net voldoende kunnen zijn om het zonnestelsel te verlaten. Daarvoor heb je vanaf de aardbaan ongeveer 32 km/s nodig, maar je kan gebruik maken van zwaartekrachtslingers, zoals beide Voyagers deden.
Wat de precieze snelheid wordt (de raket zal vertraagd worden door de aantrekkingskracht van de Zon, en op een gegeven moment weer versneld worden door de gravitatie van de ster) is nog heel lastig precies te berekenen, maar het zal ongeveer de snelheid van de Voyagers zijn, zo'n 16 km per seconde (
klik). Met die snelheid zou het dan ruwweg 80.000 jaar duren voor de raket bij de dichtstbijzijnde ster is.
Verder zal een interstellaire raket nogal wat aan boord moeten hebben voor zo een lange reis en dus behoorlijk groot en zwaar zijn. Dan moet het railsysteem óf heel veel zwaarder zijn (bijvoorbeeld op de Maan gemonteerd moeten worden) óf zelf dmv raketten o.i.d. in de juiste baan en oriëntatie gehouden worden. Actie = -reactie.
Het is dus bepaald niet eenvoudig.. Zie voor een beschrijving van de problemen en hindernissen ook
HIER.