Ik ben ontzettend aan het twijfelen of ik technische informatica (computer science) of natuurkunde wil studeren. Op internet ben ik voor- en nadelen aan het opzoeken zodat ik die kan afwegen, ik kwam het volgende stukje tekst tegen. Wat vinden jullie van de beweringen in deze tekst, met name alinea 1?
I don't know what you are talking about. To me, it seems that an era of great discoveries in physics is over and there are no more low hanging fruits. Experiments become more and more expensive (remind me how much LHC costs). Experimentation lags behind theory by dozens of years. There is, e.g., a rather famous theorist who got his reputation for developing a theory that was refuted when he was in the end of his career (about 50 years later).
...
It is probably not an exaggeration to say that we overproduced physicists. In contrast, good computer scientists are in great demand. This demand is set to grow in the near future, because software is eating the world. Computer scientists have decent opportunities in academia (though it became a bit competitive) and industry alike. In physics, to get a position in academia one needs to go through an infinite number of postdocs.
Dat wat in de eerste alinea staat, het sentiment dat het meeste wel zo'n beetje ontdekt is, zijn we al een paar keer eerder tegengekomen in de geschiedenis van de wetenschap. Ook met de wetten van Maxwell bijvoorbeeld was de natuurkunde volgens veel fysici destijds voor het grootste deel af, en op zich klopt dat ook wel: De meeste bekende fenomenen waren prima te beschrijven met het gereedschap dat beschikbaar was, er was wat samenhang tussen de diverse stukken gereedschap, en de rest zou een kwestie zijn van het invullen van de details.
Niet veel later kwam er met de SRT en met kwantummechanica een compleet nieuw wereldbeeld ontdekt, werd radioactiviteit ontdekt, het bestaan van zwarte gaten, een uitdijend universum, antideeltjes en neutrino's voorspeld en ontdekt, en dat allemaal binnen een jaar of 20, en een jaar of 40 nadat de natuurkunde zogenaamd af was.
En ook nu zou dat zomaar het geval kunnen zijn. Er zijn een aantal zaken die in ieder geval nog op te lossen zijn:
1. Unificatie van relativiteit en kwantummechanica
2. Een verklaring voor de oorsprong/samenstelling van donkere materie en donkere energie, want met deeltjes uit het standaardmodel kom je er niet
Verder is er nog een hele hoop natuurkunde te bedrijven op de nanometerschaal, nanotechnologie vereist ook zijn eigen nanofysica. Oh ja, en kernfusie natuurlijk. Daar wachten we al 50 jaar op, en het ziet er naar uit dat er nog 50 jaar aan ontwikkeling nodig zal zijn om daar iets mee te kunnen; maar de oorzaak daarvan is voor een groot deel niet-natuurkundig.
Zowel abstract theoretisch als minder abstract en meer toegepast zijn er nog talloze dingen te doen, en daarmee bestrijd ik ook de uitspraak dat experimenten steeds duurder worden. We hebben het dan alleen over bepaalde experimenten om fenomenen uit de theoretische fysica te toetsen, en om dingen te doen die echt aan het onmogelijke grenzen. Maar natuurkunde is een "stukje" meer dan dat, en veel zaken zijn met redelijk recht-toe rechtaan apparatuur te onderzoeken.
Misschien ook goed om te vermelden dat een elektronenmicroscoop en een atomaire krachtmicroscoop (AFM) tegenwoordig behoorlijk gangbaar zijn, niet extreem duur in aanschaf, en iedere pummel kan er mee leren werken. Terwijl de AFM maar net iets meer dan 30 jaar geleden werd ontwikkeld en toen een godsvermogen kostte.
Natuurkundige experimenten blijven dus niet per se duur, in veel gevallen leidt zo'n experiment tot technologie die niet al te veel later veel breder beschikbaar is, en tot kennis die op allerlei andere terreinen inzetbaar is. Dat is ook een voorname meerwaarde van dat soort experimenten.
Dus: niet alle theorie is af, het wel af proberen te maken van die theorie kan allerlei nieuwe deuren openen, niet al het onderzoek vereist peperdure apparatuur, en waar dat wel het geval is leidt dat tot een hele hoop "bijvangst".
De tweede alinea is sowieso regelrechte onzin. Je moet geen universitaire opleiding doen om uiteindelijk een positie aan een universiteit te vervullen, net zomin als je naar de middelbare school gaat om middelbareschooldocent te worden. Je doet een wetenschappelijke opleiding om academische kennis op te doen en een bepaalde manier van werken aan te leren. Die kennis en kunde kun je later op allerlei terreinen inzetten, en voor diegenen die dat trekt kan dat zijn in het academische onderzoek zelf, maar het overgrote deel van de kennis en kunde komt in andere terreinen terecht, en dat is ook precies de bedoeling.
Het punt zou wat meer relevant kunnen zijn als het gaat om de keuze om wel of geen promotie te gaan doen, en in welke richting, maar zelfs dan: een promotie heeft ook zijn meerwaarde als je niet het academisch onderzoek in wil. En het punt is misschien terecht als het gaat om het aantal theoretisch fysici, dat vermoedelijk groter is dan het aantal onderzoeksplaatsen aan universiteiten, terwijl het lastig is om aan werk te komen buiten dat kader. Maar het punt is onzin als het gaat om alle andere natuurkundigen, en zeker als het gaat om technisch natuurkundigen, die bij wijze van spreken maar met hun diploma hoeven te wapperen om een baan aangeboden te krijgen.
En dat heeft te maken met wat ik eerder omschreef: de academische kennis en manier van werken. Natuurkunde is bij uitstek een opleiding waarin je een manier van werken aanleert die je in staat stelt om allerlei problemen aan te pakken, binnen de natuurkunde maar ook (ver) daarbuiten. Natuurkundigen zijn als geen ander in staat om de grote lijn van een probleem te begrijpen en er een beschrijving voor op te zetten.
Het enige zinvolle punt wat ik in de door jou genoemde tekst zie staan is dat er een grote vraag naar informatici. Dat klopt. Maar er zijn zeker niet teveel natuurkundigen, sterker nog, er is nog steeds een schreeuwend tekort aan mensen met een natuurwetenschappelijke opleiding in welke richting dan ook.
Ik denk dat het wel terecht om te stellen dat de kansen op een baan binnen het eigen vakgebied veel groter zijn voor informatici. De vraag is echter wel in hoeverre dat werk op academisch nivo is. Ergens denk ik dat de kans in het bedrijfsleven vrij groot is dat je systemen gaat ontwerpen/bouwen maar verder geen theorie zal ontwikkelen of iets dergelijks. Als je dat interessant lijkt zou ik ervoor kiezen, zeker gezien het meestal redelijk goed betaalde functies zijn.
Natuurkunde zal zeker minder praktisch zijn, maar als je het interessanter vindt wellicht toch een goede keuze. Aan de academie blijven zal lastig zijn (er zijn jaarlijks gewoon veel meer studenten dan er arbeidsplaatsen te vullen zijn aan een universiteit). Anderzijds kun je 4 jaar studeren wat je interessant vindt en zijn de arbeidmarktperspectieven alsnog uitstekend, zij het mogelijk in een ander veld.
Zoals Marko terecht opmerkt, er is een behoefte aan beta-academici in het algemeen. De manier van werken en bijbehorend inzicht is wellicht zelfs belangrijker dan vakkennis voor veel potentiele werkgevers.
Bedankt voor de reacties! Ik denk dat ik dan toch technische natuurkunde wil studeren, het blijft mij fascineren.
Tenslotte kun je als natuurkundige in verscheidene velden, waaronder de IT, werk vinden.
- Er is nog enorm veel te ontdekken in de Natuurkunde, en het zijn de nieuwe ontdekkingen die mogelijk zelfs hele principes overhoop kunnen gooien. Zo staat bv. de Big Bang steeds meer op losse schroeven, en hoeveel theorie is daar wel niet op gebaseerd... Ook blijkt 'de ether' te bestaan, tegenwoordig 'Het Higgsveld' genoemd, wat betekend dat wel niet voor vele opvattingen die wij nu enkel benaderen.
*!* Echter, wat er daarna staat klopt wel degelijk, bedenk je namelijk dat er door deze nieuwe ontdekkingen ook mensen zullen zijn die heel of half hun leven hebben gewerkt aan de uitwerking van theorien, die mogelijk totale 'verzinsels' blijken te zijn. Helaas krijgen dat soort wetenschappers veel te weinig krediet, wij belonen immers de winnaar en niet de inspanning, en leggen (ten dele terecht) veel te veel nadruk op het vinden van de juiste oplossing ipv. het ontkrachten van wat we al weten. Wat overigens heel vaak leidt tot 'niet kloppende verzinsels', de waarde daarvan is enorm, immers kunnen we enkel ons echte weten vergroten door alternatieven te ontkrachten, waarmee datgeen wat we wel weten als een limiet functie tot de werkelijkheid leidt... echter, 'helaas' krijgt de persoon die die werkelijkheid als eerst heeft beschreven veelal alle krediet, ipv. al die anderen die steeds aannemelijker maakten dat het ook daadwerkelijk naar de waarheid leunt ...
Tegelijkertijd, je zal ook moeten eten, ergens willen wonen, mogelijk een gezin starten, etc. Dus als je het hebt over een persoonlijke keuze dan is het kiezen voor baanzekerheid een optie die zeker niet miskend noch onderschat dient te worden. Je motivatie speelt daar bij een belangrijke rol ... wil je natuurkunde studeren omdat je die beroemde wetenschapper wil worden, dat terwijl het aannemelijker is dat je meer bezig zult zijn met roemloos trachten te ontkrachten om zo een ander roem te doen toekomen. Of zie je dat in en wil je gewoon in dat veld bezig zijn, wat overigens ook prima in je eigen tijd kan ... ... en onderschat motivatie niet, want als die gebaseerd is op onwaarschijnlijke doelen dan zal het onherroepelijk leiden tot teleurstelling...
Als je niet kan kiezen, kies dan iets dat beiden gemeen hebben, zie hier direct boven bv. wiskunde staan, zo kun je je keuze uitstellen, en vergeet ook je opties niet, je zal immers 'Minors', een bachelor opdracht, en afstuderen moeten doen. Er is niets dat je in de weg staat om die keuzes zo in te delen dat ze je opties geven naar de toekomst...
Deeltjesfysica en astrofysica zijn misschien hot-topics in de pers, maar er zijn nog veel interessante huis-tuin-keuken fenomenen die we nog niet begrijpen...
What it all comes down to, is that I haven't got it all figured out just yet
And I've got one hand in my pocket and the other one is giving the peace sign
