Voortplanting / kruisingen verschillende rassen

[Jasper1986]

Hallo,
 
Ik heb even gegoogled hiervoor maar ik kon geen toepasselijk resultaat vinden. Dus ik denk, ik vraag het hier.
 
Als je honden van hetzelfde ras fokt, is de kans vaak groot dat er erfelijke problemen ontstaan. Dit werkt hetzelfde voor vele andere diersoorten. Ook worden kruisingen gemiddeld aanzienlijk ouder, en hebben minder gezondheidsproblemen dan rashonden.
 
Mensen doen niet anders dan binnen hetzelfde ras fokken, en ook bij ons zijn er tal van erfelijke aandoeningen te constateren. (Onontkoombaar misschien maar toch)
 
Is het dan niet zo in het algemeen dat als er binnen een soort meer kruiselings wordt voortgeplant dat dit resulteert in sterkere nakomelingen? En is het dus per definitie beter om met zo verschillend mogelijke mensen voort te planten? (los van dat dit praktisch en realistisch gezien natuurlijk niet zo werkt)
 
Ik zat dit zo in mijn hoofd een beetje na te gaan, maar ik ben heel benieuwd naar een reactie van iemand met wat expertise.
 
Groet, 
 
Jasper

[Benm]

Het is niet echt te vergelijken. Bij honden gaat het om veel kleinere genenpools, waardoor inteelt ontstaat met alle problemen van dien. 
 
Men probeert bijvoorbeeld specifiek een teckel of een bulldog te telen, met heel specifieke eigenschappen die soms per definitie problematisch zijn voor de gezondheid van het dier (een platte neus oid). 
 
Bij mensen is de genetische variatie binnen een ras veel groter. Als je het zou bezien als voornamelijk voorplanting binnen groepen als blanken, negers, aziaten, zuid-amerikanen en dergelijke dan kun je dat wellicht vergelijken met het kruisen van honden uitsluitend op basis van de kleur van hun vacht. 
 
Er onstaat niet direct een genetisch probleem als je bijvoorbeeld willekeurig kruist tussen alle mogelijke honden met een lichte kleur en kort haar, of tussen relatief kleine cq grote honden etc. Bij mensen werkt het soortgelijk: voorplanten binnen een ras (niet dat dat heel exact gedefinieerd is, maar ik begrijp je vraag) is dus geen probleem. Voortplanten binnen gerelateerde families kan wel voor problemen zorgen, en in de praktijk is dat met een paar adelijke families ook daadwerkelijk gebeurd. 
 
Uiteraard zie je bij mensen ook dat partners vaak worden gevonden binnen een bepaalde geografische nabijheid. In een grote stad is dat geen probleem, maar in een klein dorp als pakweg Volendam wel, waarbij uiteindelijk toch een specifieke genetische ziekte is opgetreden - re recessieve genetische hersenaandoening die verder vrij zeldzaam is. 

[anusthesist]

De mens als soort kun je niet onderverdelen is rassen, althans dit is erg controversieel. Dat er genotypische en fenotypische diversiteit is, betekent niet per se een ander ras, maar gewoon diversiteit binnen de soort 'mens'.

Middels de zogenaamde inteeltcoëfficiënt kun je berekenen hoeveel homozygoten/heterozygoten je kunt verwachten door het aantal generaties tussen de ouders en hun gemeenschappelijke voorouder(s) in ogenschouw te nemen:



n_v = aantal generaties vaders kant

n_m = ,,, moeders kant

Hoe lager hoe beter omdat je minder homozygoten verwacht, ergo minder kans op recessieve

aandoeningen vanwege minder homozygotie van desbetreffende recessieve allelen.

Zitten heel veel generaties tussen de ouders en hun gemeenschappelijke voorouder, dan krijg je een heel groot getal als noemer en nadert F dus 0. Dus jouw bewering is helemaal juist: het is in de regel inderdaad het beste voor de individu (globaal gezien de minste kans op recessieve aandoeningen) als er zoveel mogelijk generaties tussen zitten. De andere ouder hoeft dan nog niet eens fenotypisch veel te verschillen. Je kunt je bijvoorbeeld voorstellen dat een negroïde vader en caucasische moeder toch een kind krijgen met een hele lichte huidskleur. Als dit kind dan paart met de negroïde vader die fenotypisch heel anders is, krijg je toch een grote inteeltcoëfficiënt. Dus de mensen hoeven fenotypisch niet zo verschillend te zijn, als ze maar genotypisch verschillend zijn (en huidskleur bijvoorbeeld wordt gecodeerd door slechts een aantal genen (plus minus 100) van de vele genen die er zijn (20.000 - 25.000) waardoor de correlatie tussen fenotype en genotype ook niet vanzelfsprekend groot is).

[Benm]

Het hangt natuurlijk ook af van hoe groot de populatie was waarmee je begon als je kijkt naar kleinere gemeenschappen. 
 
Heb je bijvoorbeeld populatie die op zich best groot is (zeg 100.000) maar allemaal afstammen van een paar 'settlers' en er niet buiten de gemeenschap gepaart wordt, is de kans op problemen best reeel. Daarvoor is het niet nodig dat er een gemeenschappelijke voorouder is die slechts een paar generaties verwijderd is. 
 
In zo'n situatie is gewoon een groot percentage drager van genetische aandoeningen als die bij de settlers aanwezig waren. Ook al ben je 20 generaties verder verdwijnen deze niet (tenzij ze flinke selectiedruk opleveren).