Dat gravitonen waarschijnlijk niet bestaan wordt inmiddels door een meerderheid van wetenschappers bevestigd. Dat ze - als ze toch zouden bestaan - zo goed als niet aan te tonen zijn, is ook vrijwel zeker. Een detector daarvoor is namelijk niet te bouwen.
Maar jouw stelling:
Omdat zwaartekracht (indien het genoeg tijd heeft) een oneindig bereik heeft, moet het graviton een rustmassa hebben van 0. Daardoor plant het zich voort met de snelheid van het licht.
Kan niet kloppen. Met 'genoeg tijd' voor een oneindig bereik,
moet je een oneindige tijdsduur bedoelen, zelfs voor de lichtsnelheid. Ook een boemeltrein kan in een oneindige tijd een oneindige afstand afleggen, en die heeft een rustmassa. Zwaartekrachtgolven planten zich voort met de lichtsnelheid in vacuüm, en dat gedroomde graviton zal dan
daarom geen rustmassa kunnen hebben.
Een minderheid onder de wetenschappers is het hier niet mee eens, en zo wordt er nog steeds min of meer serieus onderzoek gedaan naar bijvoorbeeld dispersie in zwaartekrachtgolven. Als er een zwaartekracht overbrengend deeltje (het graviton) zou bestaan, dan zou dat deeltje - net als licht - een frequentieafhankelijke voorplantingssnelheid kunnen hebben in materie. Dat zou betekenen dat de gravitonen van zwaartekrachtgolven met een hogere frequentie iets eerder aan zouden komen dan de deeltjes die met een lagere frequentie geassocieerd kunnen worden. Daar is echter tot op heden niets van gebleken.
De meeste wetenschappers stellen met grote zekerheid, dat zwaartekracht niet bestaat. Het is geen fundamentele kracht (zoals de elektromagnetische, sterke, en zwakke kracht), zwaartekracht is de vervorming van het 'weefsel' van ruimtetijd ingevolge de algemene relativiteit. En als het geen kracht is, is er ook geen nood aan een deeltje dat die kracht overbrengt.
