QuoteWat houdt nu tegen om in dat ruimtestation zo'n kwikspiegel te maken door rotatie als op aarde mogelijk was?
De straal.
Wat jij wilt bestaat uit twee stappen:
1: Zorg voor een volkomen vlak kwikbad d.m.v. centrifugaalkrachten.
2: Laat vervolgens dat kwikbad roteren, zodat er een paraboolspiegel ontstaat.
Bij stap 1 gaat het mis. Hier op Aarde is de afstand tot het massacentrum zo groot, dat je het bad wel als vlak mag beschouwen. De gravitatielijnen lopen als het ware evenwijdig aan elkaar verticaal door het bad heen. Dus werkt de gravitatie op iedere kwikatoom even sterk en in dezelfde richting, en is het resultaat een vlak bad.
Maar in jouw torus is de straal tot het rotatiecentrum veel kleiner dan 6370 km. Daardoor kan je geen vlak bad krijgen, want de afstand aan de rand van het kwikbad tot het rotatiecentrum is merkbaar groter dan de afstand van het centrum van het kwikbad tot het rotatiecentrum. De spiegel wordt daardoor niet vlak, maar krijgt de vorm van een cilinder (vlak in lengterichting, hol in rotatierichting).
Hier drie afbeeldingen uit een eenvoudige simulatie van knikkers in een roterend bakje. Je ziet dat in de rechter afbeelding er een duidelijke kromming is. En daar hebben we juist een volkomen plat vlak nodig:

- Image1 1603 keer bekeken
Omdat het kwikoppervlak dus niet vlak is, kunnen we er ook geen parabool van maken door het over de andere as te roteren. Alleen als je de straal van de torus zo groot maakt, dat deze vervorming verwaarloosbaar wordt is het te doen. Hoe groot de diameter dan zou moeten zijn heb ik niet berekend, maar ik gok enige tientallen kilometers voor een kwaliteitsspiegel van een paar meter diameter.
Los hiervan is er dus het probleem dat kwik (het zat niet voor niets in thermometers) behoorlijk krimpt als je het afkoelt, waardoor de zuiverheid van de paraboolvorm sowieso verloren gaat.