Ik vroeg me af of je minder pijn zou voelen als je vanaf grote hoogtes duikt en dat je bijvoorbeeld de oppervlakte spanning van water zou verbreken met zeep dan dat je zo op het water landt?
De oppervlaktespanning van het water is in deze een verwaarloosbare fractie. Van belang is dat je tijdens de vrije val boven water een zekere kinetische energie gaat opbouwen die moet weggewerkt worden door tijdens je val onder water door als het ware het water rondom U weg te gaan wegduwen. Het probleem is echter dat hoe hoger je spring hoe hoger de opgebouwde kinetische energie wordt maar de toename van de lengte van de val onder water wordt steeds kleiner en wordt op de duur fractioneel. De kinetische energie blijft dus toenemen bij hogere afstanden maar de afstand waarover je beschikt om deze energie weg te werken neemt op de duur maar fractioneel toe. In een reactie op het onderwerp duik van de golden gate brug (natuurkunde) heb ik op 14 november 2016 een excel bijdrage geplaatst waarmee je alles even kan inschatten.
Oppervlaktespanning breken met zeep of iets dergelijks werkt inderdaad niet.
Wat wel werkt is het water minder dicht maken door er een hoop luchtbellen doorheen te laten gaan. Dit wordt wel gedaan voor oefeningen met duiken van hoge planken en dergelijke.
Gevolg is een langere remweg met minder vertraging, maar het water moet uiteraard wel diep genoeg zijn om dit toe te laten. Onder gecontroleerde condities geen probleem.
Die bubbels zijn vooral goed voor het oefenen van sprongen, zodat je geen extreem pijnlijke klapper maakt als je bij een schoonsprong oid iets verkeerd doet en pal op je rug of buik het water in gaat. Voor de hoogte van waaraf je nog veilig in een zwembad kunt springen maakt het minder uit, op een gegeven moment ram je alsnog tegen de bodem, bubbels of niet.