Intermittent fasting (IF) is de laatste jaren een populaire methode om gewichtverlies te bewerkstelligen. Er doen allerlei spannende theorieën de ronde, maar het belangrijkste punt van de methode is het insuline level en de daarmee correlerende bloedsuikerspiegel in het bloed. Niet onregelmatig stellen 'afvaldeskundigen' dat men 6 kleine maaltijden verdeeld over de dag moet eten i.p.v. de gebruikelijke 3 grote maaltijden. Dit zal gewichtverlies echter alleen maar tegenwerken. Na een maaltijd krijgt men insuline piek, die dan geleidelijk weer zal afnemen. Insuline zorgt ervoor dat vrije vetzuren
niet vrijkomen uit vetweefsel. Insuline is namelijk een signaal dat er voldoende energie aanwezig is in het bloed en zorgt ervoor dat het opgenomen wordt in o.a. de lever en de spieren (om als glycogeen op te slaan) en vetcellen om nieuw vetweefsel aan te maken. Insuline zorgt daarnaast ook voor eiwitsynthese in de spieren. Grofweg kun je uitgaan van een 3-uur durende flinke verhoging van je insuline level in het bloed. Als men dan iedere keer weer een maaltijd nuttigt, schiet het insuline level weer omhoog en zal het de hele dag persisteren boven de drempelwaarde. Dit kan er uiteindelijk toe leiden dat je een lichamelijke resistentie opbouwt tegen insuline, wat inderdaad de bakermat kan zijn van diabetes type 2. Dit persisterend hoge insuline level zorgt ervoor dat vetweefsel nooit de kans krijgt om energie vrij te maken. Andersom, en daar speelt IF dus op in, zorg je ervoor dat het lichaam in een vaststatus komt en dat de bloedsuikerspiegel daalt. Om deze spiegel wel enigszins te handhaven zal het lichaam aanspraak maken op o.a. de vetcellen om vrije vetzuren vrij te maken, zodat daaruit glucose gevormd kan worden. Een nadeel van een dergelijke methode is dat er ook spierweefsel afgebroken kan worden.
Het is precies afhankelijk wat voor interne status je wil creëren en dat is weer afhankelijk van je fitheid doel: wil je afvallen door vetverlies, dan moet je een situatie creëren waarbij het vetverlies optimaal is; wil je een bodybuilder zijn, zorg dan juist voor optimaal behoud en opbouw van de spiermassa; etc... Kortom, grofweg kun je stellen dat in de situatie van afvallen het niet verstandig is om je de hele dag door te blijven voeden: je insuline level zal continu hoog blijven, waardoor vetafbraak zeer moeizaam zal gaan. Andersom, als je juist spiermassa wil opbouwen of behouden is dit juist wel weer verstandig. IF is voornamelijk ontworpen voor mensen die willen afvallen. Een ander voordeel van IF is dat men minder calorieën op een dag kan eten zonder zich hongerig te voelen, doordat er binnen een kort time frame (vaak binnen 6 tot 8 uur) twee grote maaltijden worden gegeten. Dit bevordert ook het afvalproces. Dat hierbij autofagie optreedt is nogal wiedes, aangezien autofagie niets minder is dan het proces om celcomponenten af te breken. Dat gebeurt o.a. als je te weinig energie in je bloed hebt, zoals het geval is bij vasten. Natuurlijk kun je niet je hele leven aan IF doen. Op een gegeven moment zal je basale metabolisme zich aanpassen, omdat je massa afneemt, je minder calorieën binnenkrijgt en efficiënter om zal gaan met energie. Om dat te voorkomen zul je een aantal weken IF moeten doen, waarna je weer een aantal weken terug gaat naar je normale caloriebehoefte. De stofwisseling houdt voornamelijk rekening met het aantal calorieën dat binnenkomt. Ga jij 2 maanden lang een crashdieet van 1000-1500 calorieën per dag volgen, ja, dan kun je ervan uitgaan dat je je basale metabolisme volledig ontregeld en dat je er uiteindelijk 0,0 baat bij hebt. Maar doe jij aan IF en houd je je aan een normaal afvalschema (d.w.z. enkele weken ±300 calorieën onder je dagelijkse caloriebehoefte en eens in de 1-2 weken een refeeddag), dan zal dat niet zo'n vaart lopen.
Dit is natuurlijk een voorbeeld gebaseerd op twee extremen: de afvaller en de bodybuilder. Deze twee extremen gebruiken tegenstrijdige lichaamsprocessen die ervoor zorgen dat je ze nooit tegelijk kunt toepassen. Bodybuilders hebben dan ook periodes dat ze droogtrainen (oftewel vet vetbranden door een calorietekort) en periodes dat ze voor pure spiermassa gaan (calorie-overschot). De reden dat bodybuilders 's nachts vaak een eiwitshake drinken is inderdaad om spierafbraak te voorkomen. Tijdens de nacht zakt je bloedsuikerspiegel en zal het lichaam dus uit de reserves (voornamelijk vet en spieren) energie vrijmaken. Door bijv. caseïne in te nemen zorg je ervoor dat je genoeg eiwitten in je lichaam hebt om te verbranden voor energie. Maar het is wellicht niet onnodig om te vermelden dat dit om peanuts gaat. Voor bodybuilders misschien de moeite waard, maar voor ieder ander weggegooid geld. Maar wat doet de 'gewone' persoon dan, uitgaande dat we hier te maken hebben met iemand met een normaal dagelijks leven en geen ambities heeft om af te vallen of bodybuilder wilt worden. Het best is natuurlijk om normaal te eten, d.w.z. goed ontbijten, een lunch en diner en eventueel nog wat tussendoortjes zodat gedurende de dag het lichaam voldoende energie heeft om mee te werken. Ik zou wel echt, maar ik ben geen voedingsdeskundige, afraden om de hele dag door te blijven eten. Een persisterend insuline level is aantoonbaar ongezond en potentieel schadelijk.
egos schreef:
Het betekent met tussenpozen vasten, waardoor kapotte cellen worden afgebroken (autofagie) en worden gerecycled. Het is wetenschappelijk onderzocht. Een Japanse professor heeft er de Nobelprijs voor de geneeskunde voor gekregen!
De heer Ohsumi heeft de Nobelprijs ontvangen voor het ontrafelen van het mechanisme van autofagie. Zover het mij bekend is heeft hij gebruik gemaakt van een methode door te kijken wat er gebeurt tijdens het vasten en als er periodiek gevoed wordt. Maar niet specifiek iets zoals IF. Overigens is IF geen dieet, maar een methode om o.a. minder calorieën te nuttigen. Een dieet gaat over de samenstelling van voedingsmiddelen.
egos schreef:
Deze vorm van vasten zou veel gezondheidsvoordelen opleveren, waaronder afvallen en verlies van buikvet, herstel van lichaamscellen en genen, vermindering van oxidatieve stress en inflammatie, vermindert de kans op hart en vaatziekten, vermindert de kans op diabetes type 2, verlaagt de kans op kanker en Alzheimer, verbetert hersenfuncties, meer uithoudingsvermogen en sneller herstel, is niet alleen anti aging maar zelfs verjongend.
Reden voor discussie natuurlijk. Het is pas echt iets van de laatste jaren, dus lange termijn effecten valt eigenlijk niks over te zeggen. Maar onderzoek van de laatste jaren laten inderdaad veelbelovende resultaten zien. Neem een kijkje op Pubmed zou ik zeggen
![Knipoog ;)](./images/smilies/icon_e_wink.gif)
Als je erover nadenkt is het niet eens heel verassend om dergelijke resultaten te verwachten. Autofagie is per slot van rekening een proces wat oude celcomponenten kan afbreken en recyclen. De autofagen die dat bewerkstelligen zijn als het ware de conciërges van ons lichaam en houden het 'netjes'. Alzheimer wordt veroorzaakt doordat eiwitten niet meer (goed) worden opgeruimd. Het zou me niets verbazen als het bevorderen van autofagie de ontwikkeling van alzheimer op z'n minst zou remmen, maar dat is iets wat zal moeten blijken. Heb je bronnen voor de bewering dat autofagie verjonging zou stimuleren? En wat betreft het dikgedrukte stuk: vet kun je niet plaatselijk verliezen.
Concluderend, wat het optimale dieet voor iemand is, is dus volledig afhankelijk van diens dagelijkse caloriebehoefte en fitdoel (afvallen, spiermassa creëren, op gewicht blijven, etc.) Stofwisseling is niet afhankelijk van het aantal maaltijden, maar van de totale hoeveelheid die je binnenkrijgt op een dag. IF is inderdaad geen dieet, maar een afvalmethode. En waar zegt Ohsumi persoonlijk iets specifieks over IF?