Mijn laatste opleiding is meer dan 20 jaar geleden (Mavo) en heb daarna domweg via inzet en mijn best te doen zeer goede banen gehad bij de overheid. Helaas door omstandigheden ben ik uit de maatschappij gevallen en heb de laatste 10 jaar ook niets meer gedaan (afgekeurd). Na een flink aantal jaren psychologische hulp en de ontdekking dat ik mijn hele leven epilepsie bleek te hebben, gaat het nu erg goed. Het afgelopen jaar heb ik geleefd als iemand van 16/17 dus heb alles ingehaald wat ik heb gemist in mijn jeugd.
In de afgelopen 10 jaar heb ik vele mensen via internet mogen ontmoeten die mij veel hebben geleerd en uitgedaagd als het gaat om het leren van kennis. Talloze verdiepingen in exacte wetenschap, doch tot de dag van vandaag weet ik nog steeds niet wat ik wil en beland in de situatie dat ik feitelijk een jongere ben die nu een keuze moet gaan maken wat hij met de rest van zijn leven wil gaan doen, maar ik ben al 36 jaren oud/jong. Als mensen mij vragen wat ik interessant vindt blijft het antwoord onduidelijk omdat door mijn autisme eindeloos veel zaken interessant zijn waarin ik mij kan verdiepen/fiepen. Toch moet ik een keuze gaan maken die vrijwel onmogelijk is op dit moment en kom dan ook tot de volgende conclusie:
Ik wil een Havo diploma behalen binnen 8 maanden tijd, met een pakket gericht op exacte vakken. Hierdoor kan ik proeven van verschillende wetenschappen en wellicht een betere keuze maken wat ik als vervolgopleiding wil gaan doen.
Mijn vraag: Hoe kijkt men hier tegenaan en/of hoe denkt men hierover?