Klimaatwetenschappers uit Australië publiceerden in juli een onderzoek waarin werd aangetoond dat hittegolven in frequentie, duur en intensiteit versneld zijn toegenomen in de afgelopen 70 jaar. Deze waarnemingen impliceren dat het bepaalde gebieden veel dichter in de buurt komen van volhoudende en voor de mens ondraaglijke hitte dat voorheen gedacht. De behaalde resultaten beruste erg op het gebruik van een nieuwe grootheid: de geaccumuleerde hitte (accumulated heat). Deze grootheid geeft aan, in eenheden van temperatuur, hoeveel hitte een hittegolf met zich meebrengt. Het gebruik van de geaccumuleerde hitte geeft een onderzoeker de gelegenheid om arbitraire eenheden van ruimte en tijd te gebruiken om de toename van hitte waar te nemen. Omdat hittegolven zowel in ruimte en tijd heel gelokaliseerd kunnen zijn, is het gebruik van deze eenheid zeer nuttig, en de reden dat dit onderzoek voor het eerst deze conclusie heeft kunnen bereiken.
Een ander onderzoek, gepubliceerd in Science Advances, kijkt in hetzelfde thema naar de opkomst van dodelijke combinaties van extreme hitte en luchtvochtigheid. Zoals we allemaal zelf wel ervaren, is vochtige hitte moeilijker om mee om te gaan dan ‘droge’ hitte. Dit komt doordat mensen hitte verliezen door te zweten, en dat proces wordt tegengewerkt als de buitenlucht ook vochtig is. Het voorkomen van deze dodelijke omstandigheden werd voorheen geprojecteerd op het einde van de eeuw, maar het onderzoek toont aan dat die omstandigheden al voorkomen, voornamelijk in tropische en subtropische delen van de wereld. Incidenten van extreem hoge hitte gecombineerd met luchtvochtigheid verdubbelden in de periode 1979-2017, en blijven toenemen in frequentie en intensiteit, met mogelijk dodelijke gevolgen.
De toename van hitte heeft ook economische gevolgen. In een rapport van het International Labour Office wordt naar hitte gekeken vanuit dit perspectief. Al snel wordt hitte een ‘gevaar voor gezond en veiligheid op de werkplek’ genoemd. De economische gevolgen van hitte op arbeid worden op immens geschat: vanaf 2030 zal per jaar 2,2% van alle globale werkuren verloren gaan aan hitte. Zelfs als de opwarming van de aarde onder de 1,5 °C wordt gehouden deze eeuw, zal per 2030 een financieel verlies van 2,4 biljoen dollar zijn geleden door het verlies van arbeid aan hitte. Dit verlies zal na 2030 alleen nog toenemen, en de verdeling ervan is zeer ongelijk verdeeld: in het rapport wordt gemeld dat werkers in de landbouw en bouw respectievelijk 60% en 19% van de totale verloren werkuren leveren. De ongelijkheid die extreme hitte introduceert uit zich ook in het feit dat landen en regio’s met een al precaire financiële markt voornamelijk worden geraakt door hitte. Verder hebben ouderen nadrukkelijk meer last van hitte dan jongeren, omdat de regulatie van de lichaamswarmte moeizamer gaat met de toename van leeftijd.
Het International Labor Office introduceert in het rapport een lijst met speerpunten om de economische gevolgen van hitte tegen te gaan: voordehandliggend is het eerste punt, om de opwarming van de aarde zelf tegen te gaan. Daarnaast wordt er vooral gekeken naar de landbouw, omdat de stress die hitte oplevert zo zwaar weegt op die sector. Het voorbereiden op een massale migratie van landbouwwerkers wordt bijvoorbeeld genoemd. Volgens de genoemde indicaties zijn het geen overbodige handelingen, omdat de genoemde onderzoeken laten zien dat de gevolgen van extreme hitte wereldwijd al te merken zijn.
Bronnen:
