Moderator: Rhiannon
Ik denk dat het van twee kanten kwam. Ik denk dat omdat mensen bij elkaar zijn gaan wonen, het voor bepaalde dieren wel handig was om in de buurt van mensen te leven. Roofdieren waren bang voor mensen want ze hadden vuur. Het bood bescherming, dat hadden schapen en koeien door. Die zijn dichter bij mensen gaan grazen. De mens heeft hier gebruik van gemaakt door hun voordelen te gebruiken. bijv. Wol, melk, vlees e.d.maaruh iemand nog een serieus idee?
Ik weet het wel hoor, voor mij persoonlijk dan, maar ik kan jou geen ideen opleggen. voor mij zijn lagere levensvormen organismen die als je kijkt in de evolutie nog heel wat stappen missen. er zijn dierne die geen bloedvatenstelsels hebben, er zijn planten die niet vasculair zijn.ja je zult wel gelijk hebben maar het komt er op neer dat je het ook niet weet
medeleven:waarom we dieren niet uitmoorden voor ons plezier? Juist omdat het geen nut is en dus energieverspilling. hoe meer energie je verspilt hoe minder overlevingskansen.
we zien dus deiren als een hulpmiddel in ons leven en kunnen niet anders dan ze dicht bij ons houden en geliefd houden.Dat we niet alle dieren afmaken is vrij logisch: mochten dat doen, dan is de mens binnen de korste keren dood: dieren zijn ons voedsel, helpen ons op allerlei zaken (werken, vriendschap,...).
Het vergroot de overlevingskans niet, maar dat stadium van de evolutie zijn we dan ook voorbij. Het is geen kwestie meer van noodzakelijkerwijs overleven ten koste van andere soorten (of soortgenoten). Ik denk dat er een langzame verschuiving plaatsvindt van individueel overleven, naar het verbeteren van welzijn en omstandigheden van groepen als geheel.hoe komt het eigenlijk dat mensen dieren als muizen en katten lief vindt. en dat we niet graag(tenzij we een reden hebben)dieren doden. op welke manier zou de de overlevings kans kunnen vergroten??
Mwa, ben ik het niet helemaal mee eens. Het gehele organisme is hoe dan ook geconstrueerd op survival.Het vergroot de overlevingskans niet, maar dat stadium van de evolutie zijn we dan ook voorbij.
Tja, dat is de nuance die ik ondersteun inderdaad. Maar ik denk dat de liefde voor dieren een soort rudiment is van het oer-instinct van de verzorging van pasgeborenen. Het is namelijk zo dat 'lief' ogende dieren normaalgesproken onze voorkeur krijgen; aapjes, katten, etcetera. Daarin herkennen onze rudimentaire instincten misschien nog het kwetsbare van een pasgeboren kind. 't Is niet mijn theorie hoorHet is geen kwestie meer van noodzakelijkerwijs overleven ten koste van andere soorten (of soortgenoten). Ik denk dat er een langzame verschuiving plaatsvindt van individueel overleven, naar het verbeteren van welzijn en omstandigheden van groepen als geheel.
Hier ben ik het weer niet met je eens; als we het allemaal eerlijk zouden verdelen, was de honger in de wereld uitgebannen, en hielden we alsnog een boterberg en een melkplas etc over. Maar de individualistische overlevingsdrang bestaat nog. Alleen wordt ie nu in euro's of dollars omgerekend....Dus nu vergroten we de overlevingskans (van de mens als soort) juist door eten weg te geven.