Dankjewel voor de uitleg erg verhelderend.
Dus ook een bedrijf, instelling, dienstverlener kan gelimiteerd uiting geven aan een eigen persoonlijkheid/uitstraling (representativiteitseisen zoals U omschrijft even buiten functionele vereisten). Dat had ikzelf niet opgemerkt.
Vraag:
- Indien het bedrijf representativiteitseisen wil toepassen is het dan verplicht dit precies te formuleren: wat wel, wat niet, en waarom? Het laatste: "waarom" is moeilijk juridisch vast te leggen lijkt me. Is het bedrijf (als bijv. rechtspersoon) of iemand persoonlijk (natuurlijk persoon) verantwoordelijk voor het beleid?
Het blijft moeilijke materie en een grijs begrip discriminatie in welke vorm dan ook.
Even extreme gedachte voorbeelden:
"Als iemand een huwelijks ring draagt", stel ik ben niet/nooit getrouwd of heb net een vechtscheiding, Dan kan ik mij emotioneel ongemakkelijk/pijnlijk voelen aan iedereen die een ring draagt.
"Iemand heeft een tatoeage van een gitaar of kindernamen.", Dan zou ik mij triest kunnen voelen omdat ik nooit geld heb gehad voor muzieklessen. Dan zou ik mij geraakt kunnen voelen omdat ik geen kinderen (meer) heb.
EDIT:
Wat zijn de grenzen je eigen mening non-verbaal te uiten versus een soort bescheidenheid? Wellicht is het deze non-verbale communicatie wat het probleem veroorzaakt. Men gebruikt
symbolen waarvan de betekenis van de drager iets anders is dan de ontvanger begrijpt.
Bij mijn oude werk in een clean room was dit de werkkleding
:
- cleanroom-clothing-500x500 3280 keer bekeken