Verwijzen naar een kind

[wnvl1]

Ik ben een tekst aan het nalezen waarin het veel gaat over kinderen. In de tekst komen vaak zinnen voor zoals

Meestal wordt het kind met de tweede taal geconfronteerd als hij of zij naar school gaat rond de leeftijd van 3;0 jaar.

Als ik naar een kind verwijs met 'hij of zij' dan krijg ik in de tekst storend veel 'hij of zij's.
Is het gepast om naar een kind te verwijzen met het?

Dus

Meestal wordt het kind met de tweede taal geconfronteerd als het naar school gaat rond de leeftijd van 3;0 jaar.

Mijn gevoel zegt dat dat ook geen mooie schrijfstijl is en onzijdig is een kind ook niet. Alternatieven?

[perchloor]

Het kind is onzijdig, dus "het"

[physicalattraction]

Goede vraag! Ik vraag het me ook regelmatig af, maar dan ook met woorden als de gebruiker waarbij je dus niet "het" kan gebruiken. Tegenwoordig gebruik ik dan meer het genderneutrale "hen", maar dat blijf ik vreemd vinden klinken.

"Als de gebruiker hier klikt, dan komt hen op de volgende pagina uit."

Zijn er betere alternatieven?

[wnvl1]

Het probleem is inderdaad algemener. Het is heel irritant om in een tekst te dikwijls zijn/haar of hij/zij te schrijven.

Wat het kind betreft meen ik mij te herinneren van lessen Nederlands lang geleden dat je niet mocht verwijzen met het, maar ik vind het niet terug op het internet. Mogelijk was het een persoonlijke mening van de leerkracht destijds.

[Nesciyolo]

"Als de gebruiker hier klikt, dan komt hen op de volgende pagina uit."

Zijn er betere alternatieven?

"die" misschien?
Als de gebruiker hier klikt, dan komt die op de volgende pagina uit."
Ook niet mooi maar beter dan "hen". Kan het helaas niet overal oplossen.
Ik denk dat met "het" verwijzen naar het kind grammaticaal correct is. Hoewel de regel misschien is behalve als het geslacht van het subject bekend is. Dat weet ik niet meer. Die dingen veranderen zo af en toe (in mijn leeftijd zijn de regels al minstens drie keer veranderd).
In andere landen is de politiek correcte ellende nog groter. Op de Duitse tv (bv ZDF info) hebben ze het tegenwoordig steevast over "Wissenschaftler und Wissenschaftlerinnen" en "Archäologen und Archäologinnen". Komt op mij altijd een beetje vreemd over. Zo van "ah ja Archäologinnen, dat is natuurlijk iets anders". Misschien achteraf gezien niet zo politiek correct als bedoeld.
Gelukkig zijn bij ons vrouwelijke wetenschappers ook gewoon wetenschappers. Ik heb in elk geval nog nooit gehoord van wetenschapperinnen of wetenschapperessen. En dat moeten we zo houden denk ik.

[Rhiannon]

Goede vraag! Ik vraag het me ook regelmatig af, maar dan ook met woorden als de gebruiker waarbij je dus niet "het" kan gebruiken. Tegenwoordig gebruik ik dan meer het genderneutrale "hen", maar dat blijf ik vreemd vinden klinken.

"Als de gebruiker hier klikt, dan komt hen op de volgende pagina uit."

Zijn er betere alternatieven?

Ik vind 'men' een heel goed neutraal woord. In bovenstaande zou heel goed het woord 'men' gebruikt kunnen worden of je laat alle kerken in het midden door geen persoonlijk voornaamwoord te gebruiken.

Vb. "Als men hier klikt, komt men op de volgende pagina', of "Klik hier om naar de volgende pagina te gaan".

[Rhiannon]

...
In andere landen is de politiek correcte ellende nog groter. Op de Duitse tv (bv ZDF info) hebben ze het tegenwoordig steevast over "Wissenschaftler und Wissenschaftlerinnen" en "Archäologen und Archäologinnen". Komt op mij altijd een beetje vreemd over. Zo van "ah ja Archäologinnen, dat is natuurlijk iets anders". Misschien achteraf gezien niet zo politiek correct als bedoeld.
...

In het Duits is de vrouwelijke vorm altijd al meer gebruikt dan in het Nederlands. Waar wij het het neutrale woord 'ambtenaar' hadden, zei men in het Duits 'Beamte' en 'Beamtin'. Naar Angela Merkel werd altijd verwezen als 'Bundeskanzlerin', een vrouwelijke dokter werd aangesproken als 'Frau Doktor' en als je het over haar had zei men 'die Doktorin'.

Toch heeft men ook in het Nederlands tot niet zo lang geleden nog 'lerares', 'directrice', 'verpleegster' enz. gebezigd. Omdat er nu zo de nadruk op wordt gelegd, denk ik dat het ons meer opvalt. Zo valt het mij bijvoorbeeld altijd op als jongeren mij consequent aanspreken met 'jij', terwijl ik me voorstel als 'mevrouw T.'. Kennelijk is ook de beleefdheidsvorm 'u' niet meer van deze tijd.

Maar terug naar het verwijzen naar kind, een het-woord. Daar heeft de taaladviesdienst een onderwerp aan gewijd, waarin o.a. staat

Veel de-woorden die personen aanduiden worden voor zowel mannen, vrouwen als non-binaire personen gebruikt, bijvoorbeeld getuige, klant, leerkracht, minister. Sommige van die woorden zijn grammaticaal mannelijk, andere zijn grammaticaal zowel mannelijk als vrouwelijk. In zulke gevallen wordt de voornaamwoordkeuze bepaald door het gender van de persoon in kwestie, en niet door het woordgeslacht. Om naar mannen te verwijzen, worden de voornaamwoorden hij, hem en zijn gebruikt. Om naar vrouwen te verwijzen, worden de voornaamwoorden ze/zij en haar gebruikt.

...

Over het verwijzen naar een non-binaire persoon is geen overeenstemming. Dit is een proces dat in ontwikkeling is. Op dit moment lijken die en enkelvoudig hen het meest kansrijk, eventueel uitgebreid met diegene, met als bezitsvormen diens en enkelvoudig hun.

...

Daarnaast kan het aanwijzend voornaamwoord die worden gebruikt, dat naar alle genders kan verwijzen. Ook deze is bruikbaar, maar dat is nadrukkelijker en typisch voor geschreven taal. In Nederland is het in teksten gewoner om met deze te verwijzen dan in België.

Voor de volledige tekst zie: https://taaladvies.net/verwijzingsprobl ... -algemeen/

[wnvl1]

Ik vind 'men' een heel goed neutraal woord. In bovenstaande zou heel goed het woord 'men' gebruikt kunnen worden of je laat alle kerken in het midden door geen persoonlijk voornaamwoord te gebruiken.

Vb. "Als men hier klikt, komt men op de volgende pagina', of "Klik hier om naar de volgende pagina te gaan".

In België is het woordje men niet meer toegelaten in papers en scripties aan universiteiten en hoge scholen. Dikwijls staat expliciet bij de richtlijnen om men niet te gebruiken.

Ik denk dat dat vroeger anders was, maar in mijn oren klinkt men ook als wat verouderd.