Ik denk dat we moeten zoeken in 2 dingen:
1. Ieder wezen heeft de wil om te leven, hieruit komt het gedrag tot behoud van de individu.
2. Vrijwel elke religie ziet de mens cq het leven als een geschenk van God. Dit is in elke maatschappij zo ingebakken dat zelfs atheïsten moord als het zwaarste vergrijp zien en zelfmoord als een laffe daad (even alles over 1 kam geschoren).
Euthenasie zit tussen moord en zelfmoord in. De patient wil dood, maar wel op een humane manier, en heeft daar de hulp van een arts voor nodig. De arts komt dan altijd in gewetensnood denk ik. Hij wordt gevraagd iemands leven te beëindigen, maar dat druist regelrecht in tegen het fundamentele idee van "gij zult niet doden".
Dan is er ook nog de eed van Hippocrates. De ouderwetse eed bevat de zin
Nooit zal ik, om iemand te gerieven, een dodelijk middel voorschrijven of een raad geven, die, als hij wordt gevolgd, de dood tot gevolg heeft
Euthenasie lijkt dus niet te mogen. Als je echter kijkt naar de eed die artsen tegenwoordig afleggen, ontbreekt een dergelijke regel. Hierin is wel deze regel opgenomen (ontbreekt in de originele eed trouwens):
Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten.
Deze regel ondersteund dus het uitvoeren van euthenasie.
Slechts een kleine groep artsen legt nog de originele eed van Hippocrates af. Zij zijn dan ook tegen euthenasie (en abortus e.d., maar dat terzijde).
Ik denk dat de eed van Hippocrates een belangrijk punt van argumentatie kan zijn. Daarbuiten zou ik zeggen dat er geen algemene richtlijn te geven is. Het is iets tussen de patient en de arts. Ik denk dat je dan moet uitgaan van de kwaliteiten van de arts.