Je laat een bundel atomen (natrium bijvoorbeeld) door een magnetisch veld vertragen.. Vervolgens schiet je een laserstraal tegen de bewegingsrichting van de atomen in.. Als de frequentie van het laserlicht zo is dat het genoeg energie bevat om een electron in een hogere baan te laten springen, dan valt deze daarna onmiddelijk terug onder uitzending van een foton.. Deze emissie van fotonen gebeurt in willekeurige richtingen, en draagt dus niet bij aan het afremmen van de atomen.. Echter, de laserstraal zelf remt ze wel af doordat het een impuls levert tegen de bewegingsrichting in..
Als de atomen ver genoeg afgeremd zijn, en ten opzichte van het lab bijna stil staan, worden ze van verschillende kanten door lasers bestraald.. Hierdoor worden ze als t ware in het kruispunt van de laserstralen geconcentreerd..
Nu kunnen de lasers uit worden gezet, en een magnetisch veld aan.. Dit magnetische veld (een soort potentiaalput) moet er dan voor zorgen dat de deeltjes blijven waar ze zijn..
Als dit lukt heb je een wolkje stilhangende atomen, en dus lokaal een hele lage temperatuur.. Wordt ook wel een Bose- Einstein Condensaat genoemd..
Althans, ik geloof dat t zo gaat
De kortste weg tussen twee punten is nooit een rechte lijn...