Egoisme vanuit mijn visie; een ziekte!

[PNCO]

Het enige wat wij als mensen eigenlijk willen, is communiceren met elkaar.. om zo onze ervaring en ons perspectief van het leven te delen.. maar omdat we zo egoistisch zijn geworden, zijn we het luisteren verleerd en kunnen slechts nog praten (ratelen). Daarom is het zo jammer, aangezien het delen van de ervaring niet meer telt.. enkel het beeld van zichzelf neerzetten, welke niet echt.. een karikatuur van wat men werkelijk is.. en zo gaat de ervaring verloren in een zee van tegenstrijdige emoties, die niemand verder helpen maar wel zorgen voor een klimaat waarin je haast niet meer voor je eigen ervaring mag opkomen...

Individueel gezien leren we weer beter luisteren ja, maar op wereldwijde schaal luistert men steeds minder en laat men de wapens steeds vaker en steeds luider spreken.. Daarom is het ook niet meer dan logisch, dat mensen ondanks de huidige ontwikkelingen in de wereld, zoeken naar manier om hun ervaringen te delen. Internetfora springen hier handig op in en het internet in haar algemeenheid heeft de negatieve trend van de vervlakking van de traditionele media - radio, tv en krant - kunnen doorbreken. Het internet is in de huidige vorm (althans in het Westen, getuige de recentelijke ontwikkelingen rond Google in China) een nieuwe bron van communicatie, welke niet langer gebonden is aan plaats of tijd.

Hieraan echter zitten echter enkele nadelen gekleefd:

- door de toenemende hoeveelheid aan bronnen neemt de objectiviteit van de bronnen snel af - misschien wel in combinatie met een stijgend bezoekersaantal. Men wil liever sensatie zien en subjectieve meningen, dan objectieve berichtgeving welke als enig doel heeft de waarheid zo veel mogelijk te benaderen;

- Het ego heeft meer dan ooit te voren de kans gezien zijn/haar meningen ongezouten op het internet te strooien. Bedreigingen, racisme en het kapotmaken van mensen/websites zijn eerder regel dan uitzondering. Sterker nog: in sommige gevallen wordt dit m.i. bewust aangemoedigd;

- Door het ontbreken van face-to-face contact worden woorden bijna continu verkeerd geinterpreteerd, waardoor discussies ontstaan met de verkeerde insteek. Niet zelden eindigt een discussie in een over-en-weer spel van beledigingen, insinuaties en denigrerende opmerkingen zonder enig doel.

- Men streeft (over het algemeen) naar het zoeken van de waarheid, maar toch kan men dit streven maar met veel moeite delen met anderen. De eigen weg wordt als enige juiste gezien en vaak zorgen oogkleppen voor een beperkte visie van de werkelijkheid, welke juist behelst dat iedereen zijn/haar eigen interpretatie van de werkelijkheid/realiteit waarheid heeft en creëert - welke juist de uniqueness van de mens temidden van de dierenwereld benadrukt.

Het besef, dat wij allen gelijk zijn.. dat wij allen zoeken naar de waarheid omtrent dit leven - of we onze ware zoektocht nou verbergen in ons dagelijkse werk (carriére), onze passies (hobbies voor het leven) of onze relaties (genieten van de liefde - of is het slechts lust?) of we het niet willen onderkennen en een geloof als antwoord zien.. er zal altijd wat blijven knagen aan ons gevoel en ons verstand.

Want we zijn ondertussen nog geen stap verder in onze ontwikkeling lijkt het haast. Techniek heeft ons leven aangenamer gemaakt, maar onze eindeloze koopzucht is hier wel een direct gevolg van - slim uitgespeeld door de commerciële industrie, welke ons er telkens weer bewust van het nut van de producten ("koop nu de nieuwste lcd-tv voor een perfecte beeldkwaliteit") en onze afhankelijkheid ervan (reclame dient in dit geval een dubbelrol, want het nut en de afhankelijkheid zijn gecombineerd, met aanbiedingen als extra trigger om ons te overtuigen het product aan te schaffen).

Al met al is het dus de vraag of we nou werkelijk gedient zijn bij ons collectieve egoisme.. Ik stel van niet, omdat egoisme het moraal van haar meest fundamentele waarheid berooft met als het gevolg een verdraaid wereldbeeld: vrijheid is slechts een illusie, ik ben beter dan de rest en ware liefde bestaat niet.

Ik ben zelf niet egoistisch.. ik ben positief ingesteld en daar wil ik het liefst zo veel mogelijk mensen deelgenoot van maken.. Want wat is egoisme anders dan angst voor de rest? Angst vs Liefde klinkt als verklaring heel simpel, maar het is in mijn ogen de essentie.

Als jij geen angst meer hebt voor anderen en je slechts leeft vanuit liefde en positiviteit... waarom zou je dan alleen nog aan jezelf denken?

Ik meen te weten dat altruisme wel degelijk bestaat, maar dat het juist gaat om de ontvangende persoon - niet de gevende persoon, want ik heb de antwoorden voor die persoon. Ik moet ze aan de man brengen, om de ander een nieuw inzicht te geven en te gunnen. De persoon die de liefdadigheid ontvangt, kan er mee doen en laten wat zij/hij wil. Maar zijn/haar perspectief bepaalt hoe hij/zij kijkt naar de liefdadigheid/actie... als je zelf niet in staat bent om de actie op waarde te schatten.. hoe kun je dan altruisme/liefdadigheid omschrijven? Je kent het immers niet..

Altruisme voorziet in de kunst van het leven, namelijk co-creatie.

"De kunst van het leven is, het leven als een kunst te zien en het te benaderen vanuit van een immer creërend kunstenaarsperspectief"

En daarbij kan egoisme dus zorgen voor een heel mooi kunstwerk, maar dit kun je niet of nauwelijks delen.. terwijl je met het altruistische gedachtengoed in je achterhoofd juist een groter geheel creëert, dat interactie en samenspel niet in de weg staat; nee het wordt zelfs bevorderd en aangemoedigt..

En tot afsluiting:

Selfless service is a myth. In serving others, we serve our true selves. "It is in giving that we receive." We are sustained by those we serve, just as we are blessed when we forgive others. As Gandhi says, the practice of satyagraha ("clinging to truth") confers a "matchless and universal power" upon those who practice it. Service work is enlightened self-interest, because it cultivates an expanded sense of self that includes all others.

bron

De stelling: Egoisme is een ziekte!

[Louise]

Interessante stelling...

Wat bedoel je met egoisme, PNCO?

Egoisme is in mijn visie in ieder geval een menselijke eigenschap en geen ziekte.

Iedereen is op een bepaalde manier egoistisch.

Voor mij is het dan ook vrij logisch dat mensen ook aan hun eigen hachie denken.

Egoisme kan doorslaan, dat je ALLEEN nog maar aan jezelf denkt.

Maar wie ben jij om dan te zeggen dat dit een ziekte is? Om menselijk gedrag dan als ziek te verklaren..

Is dat dan niet egoistisch?

Ik vind het van mezelf ook behoorlijk egoistisch dat het geld wat iedere maand binnenkomt op mijn rekening, dat ik dit niet besteed aan mensen, die dreigen te sterven van de honger.... Doe jij dat bv wel dan? Daar je zegt niet egoistisch te zijn?

Wat mij vaker opvalt is dat vaak diegene met veel macht, invloed, geld, ook wel "narcistisch gedrag", vaak ook degenen zijn die een oproep doen tot (naasten) liefde. En uit een schuldgevoel ofzo vervolgens "de armen" enzo gaan opzoeken?

[kombelpeter]

egoïs'me o zelfzucht

[Hopper]

Iedereen is egoistisch, heel normaal hoor en het is geen ziekte.

We denken allemaal gelijk, niemand uitgezonderd.

Eens las ik wijze woorden: beware the man who claim's to be honest, he's taking you for a free ride

Ik meen te weten dat altruisme wel degelijk bestaat, maar dat het juist gaat om de ontvangende persoon - niet de gevende persoon, want ik heb de antwoorden voor die persoon. Ik moet ze aan de man brengen, om de ander een nieuw inzicht te geven en te gunnen

Jij hebt de antwoorden? Jij moet ze aan de man brengen om de ander een nieuw inzicht te geven en te GUNNEN?

Waarom? Is er iets mis met de inzicht van anderen dan? Zijn jouw inzichten beter?

Er is niets mis met anderen, alles is zoals het is en daar is niets aan te veranderen, hoe graag we het ook willen.

Maar waarom egoisme een ziekte is begrijp ik ff niet.

[PNCO]

Kwestie van definities... het gaat om wat de mens over het algemeen met 'haar ego' doet

en @Hopper: ik wacht liever even, zodat ik mijn verhaal compleet kan maken.. nu de wereld in springen zou me alleen maar hoon opleveren.. en daar is niemand bij gediend

[Henriette]

ego·ïs·me (het ~)

1 de levenshouding van iem. die voortdurend het eigen belang en eigen welzijn op het oog heeft => ik-zucht, zelfzucht; <=> altruïsme

Angst vs Liefde klinkt als verklaring heel simpel, maar het is in mijn ogen de essentie.  

Als jij geen angst meer hebt voor anderen en je slechts leeft vanuit liefde en positiviteit... waarom zou je dan alleen nog aan jezelf denken?

Ik denk dat egoisme niet uit angst voortvloeit maar een mechanisme is om te overleven tussen anderen. Je geeft de grens aan tussen wat je geeft en wat je neemt. Het is niet slim om in alle opzichten egoistisch te zijn... net zo min als het slim is in alle opzichten altruistisch te zijn.

Je stelt het één boven het ander en daar maak je (naar mijn bescheiden mening)een foutje. Want beide eigenschappen zijn nodig om sociaal te kunnen overleven. Je kan net zo min altijd geven als altijd nemen. Het samenleven is een stukje complexer. Je zit met je mening aan 1 uiteinde van een continuum.

PS wel een leuke stelling; stof tot discussie

[Locster]

Ik denk dat egoisme deel uitmaakt van de overlevingsdrang.

Eerst ik eten en dan de rest.

Maar waar hebzucht dan vandaan komt..

[curious]

egoisme en altruisme zijn twee extremen van empathie; de egoist heeft er een groot gebrek aan, de altruist een groot surplus. Beide typen mens dienen op verschillende wijze maar in dezelfde mate zichzelf, een altruist door zijn altruisme op de ander te botvieren en de egoist door zijn egoistische behoeftes zoveel mogelijk aan bod te laten komen. Ik denk dat het zo een beetje zit. Empathie is volgens mij aangeboren; het ene kind kan nog geen wurm aan een vishaakje geregen zien worden, en het andere kind blaast met een rietje kikkers op voor de lol. je ziet al heel vroeg enorme verschillen, die volgens mij niet aangeleerd zijn.

[Henriette]

Klopt.. zou het ook iets te maken hebben met een soort identificatie? Waar de een het levende van een ander wezentje herkent als het levende in hemzelf. Daar ziet de ander juist het onderscheid. (want empathie heeft mijns inziens grotendeels te maken met je kunnen identificeren met gevoelens van de ander .. deze herkennen).

Wil ik wel de kanttekening maken dat de uiteinden van continuum zeldzaam en afwijkend zijn. Het grote grijze gebied waarin alle mensen een meer of mindere hoeveelheid altruistische gevoelens bezitten is realistischer.

[curious]

Je schrijft precies wat ikzelf bedoelde te zeggen Henriette. Ook je kanttekening was inbegrepen

[mrzed]

Ik ben zelf niet egoistisch.. ik ben positief ingesteld en daar wil ik het liefst zo veel mogelijk mensen deelgenoot van maken.. Want wat is egoisme anders dan angst voor de rest? Angst vs Liefde klinkt als verklaring heel simpel, maar het is in mijn ogen de essentie.  

Als jij geen angst meer hebt voor anderen en je slechts leeft vanuit liefde en positiviteit... waarom zou je dan alleen nog aan jezelf denken?  

Ik meen te weten dat altruisme wel degelijk bestaat, maar dat het juist gaat om de ontvangende persoon - niet de gevende persoon, want ik heb de antwoorden voor die persoon. Ik moet ze aan de man brengen, om de ander een nieuw inzicht te geven en te gunnen. De persoon die de liefdadigheid ontvangt, kan er mee doen en laten wat zij/hij wil. Maar zijn/haar perspectief bepaalt hoe hij/zij kijkt naar de liefdadigheid/actie... als je zelf niet in staat bent om de actie op waarde te schatten.. hoe kun je dan altruisme/liefdadigheid omschrijven? Je kent het immers niet..

Dit is dan niet egoistisch, maar lijkt mij wel egocentrisch.

Inhoudelijk:

Want wat is egoisme anders dan angst voor de rest?

Een overlevingsmechanisme? "ik ben belangrijker dan jij" is de enige reden om voor jezelf te kiezen als er maar voor 1 persoon voedsel is.

Als jij geen angst meer hebt voor anderen en je slechts leeft vanuit liefde en positiviteit... waarom zou je dan alleen nog aan jezelf denken?

omdat ik die liefde voor mezelf ervaar en niet voor mijn omgeving. Ik bedoel te zeggen dat ik wel liefde kan voelen voor mijn omgeving, maar dat mijn omgeving daar dan in wezen nog niets aan heeft. Het blijft iets wat ik zelf ervaar en dus voor mijn eigen ego.

Ik meen te weten dat altruisme wel degelijk bestaat, maar dat het juist gaat om de ontvangende persoon - niet de gevende persoon, want ik heb de antwoorden voor die persoon. Ik moet ze aan de man brengen, om de ander een nieuw inzicht te geven en te gunnen. De persoon die de liefdadigheid ontvangt, kan er mee doen en laten wat zij/hij wil. Maar zijn/haar perspectief bepaalt hoe hij/zij kijkt naar de liefdadigheid/actie... als je zelf niet in staat bent om de actie op waarde te schatten.. hoe kun je dan altruisme/liefdadigheid omschrijven? Je kent het immers niet..  

Daar wil ik wel enigszins in mee gaan.

Ik geloof best dat mensen goede daden doen omdat zij vinden dat het zo hoort.

Maar daar staat tegenover dat de "echte" drijfveer (zichzelf beter voelen) niet altruistisch is.

Ik ben er van overtuigd dat het gros van de "altruisten" zich hier niet van bewust is, dus blijft het een hekel punt.

Liefdadigheid zou je zo in zekere zin zelfs kunnen omschrijven als machtsvertoon.

("Ik ben in staat jou te helpen (kun je nagaan hoeveel sterker/beter ik ben)")