Regels voor de Oud-Griekse accenten

[AmatorLatinae]

Het is mij niet bekend of dit het juiste forum ervoor is , maar toch wil ik deze vraag stellen, want ik zit er al een lange tijd mee opgescheept: kent iemand de regels voor de accentuering van het Oud-Grieks?

De circumflexus ken ik inmiddels; die komt alleen voor op lange klinkers OF geeft aan dat er een samentrekking heeft plaatsgevonden.

Kan iemand mij verder de regels voor acutus en gravis vertellen?

Χαιρετε,

Davidos Zeuszoon

Olympos, naast Hefaistos.

[Kaph]

De drie accenten in het Grieks (acutus, gravis en circumflexus) geven wisselingen van toonhoogte aan.

Acutus --> stijging

Gravis --> daling

Circumflexus --> eest stijging, dan daling.

Acutus en Gravis(?) komen alleen voor op de laatste drie lettergrepen van een woord, maar hun gebruik kent volgens mij verder geen restricties.

Wanneer Oud-Grieks gesproken werd in de periode na de oude Grieken, deed men niet zozeer aan wisselingen van toonhoogte, maar gebruikte men de accenten gewoon als klemtoonindicatoren (het Erasmus-systeem).

[AmatorLatinae]

Hmm... maar ik heb toch echt vernomen dat er regels zijn voor de accentuering en dus ook verschil tussen het gebruik van de acutus en de gravis, voornamelijk afhankelijk van wat er op volgt, maar meer heb ik niet kunnen losweken; dus heb ik het hier gevraagd...

In ieder geval bedankt! [rr]

EDIT:

Grondregel 1: Het accent kan alleen op de laatste drie accentplaatsen van het woord staan. Korte klinkers zijn één accentplaats, maar een lange klinker of een tweeklank in de slotlettergreep neemt twéé accentplaatsen in beslag.

Grondregel 2: Als de slotlettergreep kórt is en de een-na-laatste lettergreep láng, heeft de een-na-laatste lettergreep het accent. Dit accent is dan de circumflexus.

Maar als de slotlettergreep láng is en de lettergreep dáárvoor óók, heeft de een-na-laatste lettergreep nog steeds het accent, maar dit accent is dan de acutus.

Dus:

δοῦλος

δούλου

δούλῳ

δοῦλον

Gravis

De gravis wordt alleen gebruikt als vervanger van de acutus, alleen in de slotlettergreep, tenzij het woord het laatste woord van de zin is óf er een woord achter staat zonder accent.

Dus:

Ἀνὴρ σοφός