Ten eerste mag je taal natuurlijk niet altijd letterlijk opvatten. Het nut van dergelijke uitspraak is dat de persoon in kwestie een overdrijving wil gebruiken om daarmee misschien uiting te geven aan zijn gevoel van onmacht over die situatie of omdat hij het stilaan heel vervelend begint te vinden dat zijn vriendin constant in het ziekenhuis ligt.
Kijk, je zegt al
misschien, dus voor jou is het ook niet exact duidelijk. Daar doel ik dus op, want het betekent dat je toch opnieuw een vraag moet stellen om meer te weten te komen over de achterliggende gedachte, of zou jij het meteen juist interpreteren?
Door het gebruik van bepaalde stijlfiguren kan je dus een bepaalde nadruk leggen op je boodschap, die je door gewoon te zeggen dat je vriendin reeds 14 keer in het ziekenhuis lag, niet mee kan geven.
Maar als je bij een uitdrukking als ''dat is al de 14e keer'' de intonatie gebruikt van ''dat heb ik al 100 keer gezegd'', dan kun je het verschil niet zien in díe taal. Je moet dan luisteren naar intonatie (aparte taal?) om de boodschap juist te vertalen.
", waarop ze zei: ''je moet het niet zo letterlijk opvatten''
