Op de site www.allesoversterrenkunde.nl , van 19 juni staat een artikel waar 3 theoretici van de Case Western Reserve University in Cleveland, Ohio, het bestaan van zwarte gaten in twijfel trekken.
Ik heb daar gelezen dat zwarte gaten niet bestaan in de vorm waar ze altijd werden voorgesteld, zoals met een waarnemingshorizon waar voorbij materie definitief verdwijnt.
Wel kan volgens hun een ster onder z'n eigen gewicht ineen storten, maar er vormt zich geen gebeurtenis (of waarnemings) horizon, omdat voordat het zover is volgens hun berekeningen Hawkingsstraling wordt uitgezonden die de vorming van een gebeurtenis horizon voorkomt.
Als ze volgens hun er toch zijn, dan moeten het zwarte gaten zijn die kort na de oerknal zijn gevormd.
Daarmee lossen de 3 wetenschappers de zogeheten informatieparadox op: als materie voorgoed uit het heelal zou verdwijnen door in een zwart gat te vallen waar nooit meer iets uit zal ontsnappen, zou er PERmanent informatie verloren gaan uit de kosmos, wat in strijd is met de wetten van de kwantummechanica.
Okee, na dit gelezen te hebben dacht ik:
Maar zwarte gaten zijn toch juist opjecten waarbinnen de wetten van de kwantummechanica en alle andere (natuur)wetten gewoon niet meer geldig zijn? Dus waarom zouden er dan geen zwarte gaten kunnen bestaan?
Bovendien wordt er bij elke vorming van een zwart gat Hawkingsstraling uitgezonden, ongeacht hoe zwaar en hoe groot ze zijn en zijn er achter de gebeurtinishorizon gebeurtenissen die niet waar genomen kunnen worden, m.a.w. alles wat daar gebeurt, hoe bizar het ook mag zijn komen we toch niet te weten?
En stel dat het volgens hun nu wel zo is, dan betekent dat ook dat als er geen zwarte gaten bestaan, materie nooit kan samentrekken tot een singulariteit, dus dan bestaan singulariteiten of extreen hoge dichtheden (die het oneindige naderen) dus ook niet?
Betekent dit dat nu de raadsels van zwarte gaten nu eindelijk kunnen worden opgelost?