De (on)mogelijkheid van interstellaire reizen

[ZwerfEnVerwonder]

De dichtste buur van onze Zon is een systeem bestaande uit 3 dicht bijeen staande sterren: Alpha-, Beta- en Proxima Centauri. Laatstgenoemde staat een fractie dichter bij de Zon dan de andere twee, op een afstand van 4,3 lichtjaar.

Dat houdt concreet in dat een retourtje op 10% van de lichtsnelheid (ongeveer 30.000 kilometer per seconde) nog steeds zo'n 80 Aardse jaren zou duren.

Los van het feit dat er ogenschijnlijk weinig reden is om naar Proxima Centauri te gaan (tot op heden zijn er geen aanwijzingen gevonden voor planeten aldaar) lijkt het ook een onuitvoerbare missie te zijn. Ten eerste hebben we geen idee hoe we onszelf zouden kunnen verplaatsen met een aanzienlijk deel van de lichtsnelheid. Ten tweede: zelfs als we dat wél zouden kunnen, dan zijn de af te leggen afstanden nog steeds véél te groot (zelfs met de lichtsnelheid, die overigens een oneindige hoeveelheid energie zou vergen om te bereiken, doen we er nog 8,6 Aardse jaren over om de dichtste buur van onze Zon te bereiken en weer thuis te komen......

De conclusie is mijns inziens, dat de oplossing niet gelegen is in snelheid. Als we ooit een doorbraak realiseren op het gebied van ruimtereizen, dan zal die voort moeten komen uit drastische nieuwe inzichten in de aard van ruimte en tijd. Op dit moment kunnen we daar alleen maar over speculeren. Theorieën die gebruik maken van extra dimensies (zoals snaartheorie) zouden ons in de juiste richten kunnen wijzen, omdat de afstanden die we moeten afleggen in "onze" 4-dimensionale ruimte-tijd wellicht veel korter worden als we door de extra dimensies zouden kunnen "reizen". Pure SF, maar persoonlijk denk ik dat de toekomst van mogelijke interstellaire reizen uit deze hoek zal komen, niet uit de bouw van snellere voortstuwingsmechanismen.

De vraag is hoe belangrijk het vermogen om door de ruimte te reizen is voor de mens. Daar heb ik 'mixed feelings' over. Aan de ene kant ben ik van mening dat de soort alleen op lange termijn kan overleven als we ons verspreiden (immers: één flinke meteoriet en alles is voorbij). Aan de andere kant ben ik van mening dat de mens in zijn huidige evolutionaire stadium (als soort, niet als individu) te destructief is om andere planeten eraan bloot te stellen.

[Hallo1979]

ik denk eigenlijk dat in tweehonderd jaar er veel kan gebeuren technisch gezien, maar je hebt gelijk we moeten iets verzinnen om de afstand kleiner te maken, want een reis van 4 jaar is ondoenlijk.

Een mooie quote is dan ook dat God een dierentuin aan leven heeft aangelegd in het heelal, met hekken van ruimte!

[Anne B.]

Ik weet het niet, op 200 jaar kan er zeer veel ontdekt worden, denk maar aan waar ze stonden in 1805 tov nu... En men ontdekt met de dag nog meer zaken, dus wie weet... Maar anderzijds zal er toch ook een doorbraak moeten komen om dat mogelijk te maken, want de reis zou in een acceptabele tijdspanne moeten kunnen plaatsvinden... Dus wie weet ook niet...

[Pollop XXIII]

De vooruitgang zou technisch enorm moeten zijn om over 200 jaar Pr Cen te bereiken op onze 'vertrouwde' manier van ruimtereizen.

Ik sluit mij aan bij de andere meningen dat we door meer inzicht in de structuur en eigenschappen van de ruimtetijd verder kunnen geraken.

Ik weet dat dit SF lijkt, maar wormgaten lijken mij nog haalbaar...

Kip Thorne heeft denk ik al wiskundig aangetoond dat wormgaten mogelijk zijn, maar dat ze enorm veel energie vergen.

Ook zou het wormgat onmiddelijk sluiten als er ook maar iets van materie doorheen probeert te reizen.

Met genoeg energie zou het wormgat echter lang genoeg open gehouden kunnen worden om een mens erdoor te sturen.

Als we ooit nog een manier zouden vinden om die extreem hoge energiebehoefte te omzeilen, moet het volgens mij gaan (ook al blijf je met het probleem zitten hoe je zo'n ding dan moet richten naar Pr Cen. Tja, over 200 jaar zullen ze er wel iets voor gevonden hebben zekers?)

[Elmo]

Voor mijn gevoel is het duidelijk dat met technologische vooruitgang je er niet komt. Als onze huidige natuurwetten niet op de schop gaan, dan zie ik de mensheid niet bij een ander sterrenstelsel komen, anders dan met behulp van generatie-schepen (waar groepen mensen tientallen / honderden jaren op wonen). Natuurlijk sluit ik niet uit dat onze natuurwetten niet helemaal blijken te kloppen, maar tot nu toe heb ik daar nog geen hoopvol bewijs van gezien. Daarom denk ik dan ook dat de mensheid Proxima Centauri binnen 200 jaar niet bereiken zal.

[DionysuZ]

Tuurlijk is het mogelijk om proxima centauri te bereiken.. zelfs binnen enkele seconden. We zouden zelfs naar een ander sterrenstelsel kunnen reizen als we dat willen.

Hoe dichter men de lichtsnelheid nadert immers ten opzichte van een andere waarnemer, hoe trager de tijd ten opzichte van die andere waarnemer. Als het mogelijk was met de lichtsnelheid te reizen zou ten opzichte van die waarnemer je tijd stilstaan. Ten opzichte van jezelf gaat de tijd altijd even snel.

Stel je stapt in een ruimteschip en je je versnelt van de aarde af. Stel je versnelt met 10 m/s^2, en je remt nergens af, dan zou je wel eens de conclusie kunnen trekken dat je na 30.000.000 seconden de lichtbarrière doorbreekt. Dit is echter niet het geval.. jouw tijd gaat tov de aarde steeds trager lopen, hoe sneller je gaat, en daardoor gaat jouw versnelling steeds trager.

Als je blijft versnellen kun je wel eens, na een bepaalde tijd versneld te hebben, voor jezelf de conclusie trekken dat je 4x de lichtsnelheid hebt bereikt. Je zou dan met die snelheid makkelijk binnen 1 jaar op alpha centauri kunnen zijn. Vanuit de aarde gezien doe je er dan echter nog steeds meer dan 4,3 jaar over en gaat jouw tijd gewoon zo'n 4 keer trager dan normaal.

bla

[wasbeer]

Ruimtereizen kosten nu al ongelofelijk veel geld. Een interstellaire reis is met de huidige stand van de techniek in de verste verte niet betaalbaar.

Technologische innovaties moeten de prijzen dus drastisch verlagen.

Als geld geen rol speelt, bleek er in het verleden heel veel te kunnen. Kijk bijv naar het Apollo-project. President Kennedy kondige in 1961 de bemande reizen naar de maan aan. De benodigde technologie bestond toen voor een deel nog niet.

Ik zeg niet dat je met astronomische bedragen alles oplost, maar het is een minimum-voorwaarde.

[OneStepForward]

Ik zie de mens niet de komende 200 jaar naar een andere ster vliegen.

Of een onbemand iets daar heen gaat? Tja... wie weet. Moeten ze wel opschieten. Want dat ding zal er wel lang over gaan doen. Wie weet bouwen ze ooit nog wel iets dat er 25 jaar over doet. Mits er weer een wedloop aan komt.

Maar waarschijnelijk (als het niet binnen 200 jaar zal gaan gebeuren) zal de hele ruimtevaart daarvoor al in elkaar gezakt zijn, inclusief de beschavingen die het produceren.

[Mart1jn]

ik heb ooit iets gehoord dat je de ruimte kan dubbelvouwen waardoor je dus maar een hele kleine afstand hoeft af te leggen. dit kan ook volgens de theorie van Einstein, is dat niet wat?

probleem is wel dat er een waanzinnige heoveelheid energie voor nodig is.

een hoeveelheid die waarschijnlijk alleen is op te wekken als je de annihilatie van materie en anti-materie als energiebron gebruikt

kunnen we eigenlijk al anti-materie bewaren?

ik dacht van wel, een vacuum ruimte waar de anti-materie door magnetische velden blijft zweven, ja toch?

[De groene hond]

Zó jammer dat een volledig vacuum niet mogelijk is, en anti deeltjes (nog) niet aangetoont zijn...

[Bert]

Zó jammer dat een volledig vacuum niet mogelijk is, en anti deeltjes (nog) niet aangetoont zijn...

Anti deeltjes zijn wel aangetoond en dat is dus geen probleem en bovendien is het ook al mogelijk om anti-deeltjes te bewaren.

[Anonymous]

Anti deeltjes zijn wel aangetoond en dat is dus geen probleem en bovendien is het ook al mogelijk om anti-deeltjes te bewaren.

Dan ga ik nu op dit moment in een hoek van mijn kamer staan en mij daar staan schamen, sorry!

[ZwerfEnVerwonder]

Anti deeltjes zijn wel aangetoond

Inderdaad.

bovendien is het ook al mogelijk om anti-deeltjes te bewaren.

Waar baseer je dit op?

[Bert]

bovendien is het ook al mogelijk om anti-deeltjes te bewaren.

Waar baseer je dit op?

Omat dat bij het CERN al gedaan wordt met magnetische opslag (alleen geladen anti-deeltjes).

[Pollop XXIII]

Ik heb ook al gelezen dat er een gigantische hoeveelheid energie voor nodig is, maar er staat nergens bij hoe deze E dan gebruikt kan worden.

Wordt ze gewoon bij elkaar gebracht op 1 of andere manier zodat de ruimtetijd vanzelf spectaculair kromt? of hoe gaat het dan in zijn werk?

En hoe richt je zo'n 'wormgat' dan? waarvan hangt de plaats af waarnaar het wormgat leidt?