Deze kwestie is denk ik meer dan alleen taalkundig. Sommige mensen vinden het gebruik van vrouwelijke vormen (agente, volleybalster) denigrerend, want 't zou de vrouw op de tweede plaats zetten. Ik ken dan ook weer vrouwen die juist het tegenovergestelde vinden: als er naar hen verwezen werd met "volleyballer" dan zouden ze voor man uitgemaakt worden, zeggen ze.
Wat de taalnorm betreft: die is natuurlijk weer afwezig, want er is lang niet zo'n heldere norm in het Nederlands als men wel denkt. Veel normbepalers adviseren waar mogelijk toch de vrouwelijke vorm te gebruiken, omdat dit de traditie is en het zo voor de meeste sprekers het best klinkt. Maar er zijn dus ook normbepalers die juist afraden de vrouwelijke vormen nog te gebruiken. Zelf gebruik ik deze vormen wel, ook al is het geslacht van degene over wie je spreekt zelden echt relevant. 't Is net als met
hij en
zij. In het Nederlands maak je nu eenmaal steeds die keuze (in het Hongaars bv. niet en in het Engels in iets mindere mate).
Misschien ten overvloede: het is natuurlijk lachte, en niet lachtte