Op 25 Februari 2008 is mijn vader op 57 jarige leeftijd overleden aan de ziekte kanker.
Op 28 Juli, dit jaar, mochten wij de urn met zijn as ophalen.
Toen wij daar arriveerden vertelde zij ons iets te hebben gevonden in zijn as wat niet verbrand was en wat zij nog nooit eerder hadden meegemaakt.
De vrouw gaf ons het voorwerp: Het was een soort glasheldere steen met stompe rondingen en zo'n 5 centimeter doorsnee. Nu zult u denken: Dat zijn vast brilglazen die versmolten zijn tot een balvormig geheel. Ik zeg nee, er is geen bril meegaan. En sterker nog het was niet zomaar een glassteen, deze steen bevat van binnen hoofdhaar van mijn vader! Kris kras zitten zijn haren dwars door de steen in stijle, rechtvormige, kort en langere, onbeschadigde haren.
Stel dat er toch, zonder dat iemand het weet, een bril is meegegaan hoe kunnen dan ooit zijn hoofdharen er onbeschadigd in zijn gekomen. Laten we wel wezen, onder hitte verschroeien haren eerst voordat glas ook maar breekt.
Glas wordt bewerkt onder 1200 graden, zand (wat het ook nog geweest kan zijn) smelt pas na 1500 graden. Het menselijk lichaam wordt gecremeert tussen de 400 en 1100 graden. Maar hoe zit het met het haar??
Heeft iemand hier iets zinnigs op te zeggen? Ik hoor het heel graag!
Groetjes Ferry