Bestaat er ook zoiets als gewoonterecht?

[meinalda]

Goedendag,

Ik hoop dat er iemand hier is die me met het volgende probleem kan helpen.

Sinds eind oktober vorig jaar werk ik bij mij huidige werkgever. Vanaf dag 1 heb ik mijn 32 uur per week gemaakt in 4 dagen per week. Dit is ook duidelijk afgesproken tijdens mijn sollicitatie gesprekken en NOOIT onderwerp van discussie geweest. Echter begin juni ben ik met behoorlijk rugklachten (bekkeninstabiliteit) thuis komen te zitten.

Dit is een langdurig probleem wat met rust en therapie inmiddels al een stuk beter is. Echt nog niet goed genoeg voor werkdagen van 8 uur, zeker niet als je rekening houdt met mijn reistijd van 2 uur per dag. Dus werk ik op het moment 1 dag per week thuis, ik ga nog twee dagen (mijn thuis werkdag en mijn vrije dag) per week naar mijn therapeute. En drie werk ik er op locatie. De vijfde werk ik niet, was ik immers altijd al vrij.

Sinds mijn ziekte is de verhouding met mijn direct leidinggevende (directie lid) ernstig onder druk komen te staan. Het begon met rare kleine dingetjes, zo verdween er ineens mail waar ik actie op had moeten ondernemen. Ja ze kan in mijn mailbox, ze is immers mijn vervangster. Maar het feit dat ik geen actie ondernomen heb wordt mijn aangerekend. En bewijs dan maar eens dat niet jij maar iemand anders die mail las en in het foute mapje opsloeg. Vervolgens werd ik op dag twee van mijn reintergratie traject, of liever op de dag dat ik weer op locatie ging werken, met een actie lijst van 40 punten geconfronteerd. Actie punten die allemaal prioriteit 1 hebben uiteraard. En dus gisteren af moesten.

Wekelijks spendeer ik een werkdag (4,5 uur op het moment) aan doelloos overleg over die lijst. Een dag die ik dus niet kan gebruiken om aan mijn actie punten te werken. Daarnaast ben ik 1 dag in de week bezig met terugkerende taken die zeker niet kunnen blijven liggen. Sinds die tijd krijg ik ook dagelijks te horen dat mijn leidinggevende haar taken niet kan doen omdat ze mijn werk er bij heeft gekregen. Nu begrijp ik dat ze niet aan haar eigen werk toe komt, maar dat heeft niets met mijn werk of ziekte te maken. Ik doe nog steeds al mijn taken zelf. Op een (schriftelijk) verzoek om mij een overzicht te geven van de taken die ze van me overgenomen heeft, heb ik nog steeds geen reactie gehad. Alleen een mondelinge, dat we dat nog wel eens zullen bespreken.

Vorige week moest ik haar de laatste versie van mijn reintergratie plan sturen. Wat ik ook gedaan heb. Daarop kreeg ik de reactie dat er in mijn contract alleen 32 uur staat en niets over het aantal dagen per week. Ze wil nu dus ook dat ik die uren over 5 dagen ga maken (ze heeft ook nog, niet al te slim, mij niet uit de cc naar pz te halen, ik heb dus zelf kunnen lezen hoe ze over alles denkt....... Geen fraaie bewoordingen kan ik je vertellen). Los van het feit dat ik dat i.v.m. therapie nog niet eens kan. Als ik er nu bijvertel dat stress mijn klachten verergeren kun jullie je er misschien een voorstelling van maken wat dit alles met mijn reintergratie proces doet.

Maar goed, dit lange verhaal leidt tot de vraag, mag dat zomaar? Kan ze me dwingen vijf dagen te werken, waar we in alle gesprekken voorafgaande aan mijn indiensttreding ook altijd gesproken hebben over vier. En ik dit ook altijd gedaan heb? Is er niets wat ik hier tegen kan doen?

Alle input is welkom, morgen moet ik weer naar kantoor en op het moment zit ik hier enorm gespannen, krom van de pijn in mijn rug en weet ik hoe nu weer te reageren. Alvast bedankt!

M.R.

[Ger]

Beetje lullige situatie als ik het zo lees...

Omdat je vraagt over gewoonterecht, begrijp ik dat de verdeling van de uren over de week nergens staat vastgelegd? Uit mijn hoofd (heb het zo niet bij de hand) staat in mijn contract dat ik 36 uur verdeeld over 5 dagen per week werk. Als er bij jou ook iets dergelijks staat vastgelegd, heb je iets om "mee te zwaaien".

Gewoonterecht bestaat wel, dit is in arbeidsrecht nog weleens een issue als je bijvoorbeeld een 0-uren contract hebt maar wel al een lange periode een vast aantal uren werkt. Of dat met de verdeling van de uren over de week zo is, betwijfel ik (maar durf niet te stellen dat het niet zo is).

[meinalda]

Beetje lullige situatie als ik het zo lees...

Omdat je vraagt over gewoonterecht, begrijp ik dat de verdeling van de uren over de week nergens staat vastgelegd? Uit mijn hoofd (heb het zo niet bij de hand) staat in mijn contract dat ik 36 uur verdeeld over 5 dagen per week werk. Als er bij jou ook iets dergelijks staat vastgelegd, heb je iets om "mee te zwaaien".

Gewoonterecht bestaat wel, dit is in arbeidsrecht nog weleens een issue als je bijvoorbeeld een 0-uren contract hebt maar wel al een lange periode een vast aantal uren werkt. Of dat met de verdeling van de uren over de week zo is, betwijfel ik (maar durf niet te stellen dat het niet zo is).

In mijn contract staat helaas niets over dagen. Inmiddels heb ik al contact gehad met pz en die vindt het ook een rare situatie. Gelukkig kan ook zij bevestigen dat er tijdens mijn gesprekken altijd sprake geweest is van 4 dagen en ik ook vanaf dag 1 af aan maar 4 dagen per week gewerkt heb. Van haar heb ik het advies gekregen de mail die voor haar bestemd was terug te zenden met daarin: ik denk dat ik deze per abuis ontvangen heb. En verder aan te geven dat ik a; nu zoveel uren werk als mijn fysiek aan kan. b; dit al meer is dan ze me beter gemeld hebben. c; er altijd sprake geweest is van 4 dagen werken en ik 5 gewoon fysiek ook niet aan kan.

Het wordt zo alleen een steeds vervelendere situatie die het reintegreren niet echt makkelijker maakt. Zeker niet als je bedenkt dat stress mijn klachten verergert... Ik ben inmiddels al op zoek naar een andere baan, juist daarom is het voor mezelf zo belangrijk goed te reintegreren. Maar wat er nu speelt ervaar ik als pesterijen...

[E.Desart]

Kan je je geneesheer, of welke geneeskundige dienst ook, hier niet bij betrekken?

In hoever dit alles wettelijk is weet ik niet, maar uit ervaring van iemand in Nederland (iemand met diabetes type 1 van kindser, die constant met een insuline pomp rondloopt en zijn leven door het diabeet zijn behoorlijk praktisch beïnvloed wordt) weet ik dat er (ook op de rechtbank en officiële diensten) nogal wat verwacht wordt van werkgevers in functie van re-integratie, en job aanpassing van werknemers.

Bij officiële discussies merkte ik dat de werkgever verantwoordelijk gesteld werd voor zijn gebrek aan initiatieven voor het slagen van een goede (re-)integratie.

Eric

PS: Als dit Belgisch zou zijn zou ik refereren naar 1) eigen geneesheer 2) vakbond, 3) ziekenfonds en de daar verantwoordelijke controle geneesheer.

[E.Desart]

Je moet ook wel opletten welke argumenten jij gebruikt:

Ik begrijp dat jij minder uren doet nu. Is die prioriteitenlijst bespreken , met verloren/doelloze uren volgens jou, nieuw en dus bijkomend of niet? (per definitie is het niet/zelden aan jou om te definiëren wat doelloos is, opletten met dergelijke argumenten).

Als je betwijfelt dat iemand nu werk overneemt van jou, betekent dit dat ofwel dit werk niet gebeurt, ofwel dat jij een overschot aan uren had voor je ziekte.

Eigenlijk vertel je dat je je werk doet op minder uren nu.

Mijn woorden houden geen enkel waardeoordeel in, in geen enkele richting.

[meinalda]

Je moet ook wel opletten welke argumenten jij gebruikt:

Ik begrijp dat jij minder uren doet nu. Is die prioriteitenlijst bespreken , met verloren/doelloze uren volgens jou, nieuw en dus bijkomend of niet? (per definitie is het niet/zelden aan jou om te definiëren wat doelloos is, opletten met dergelijke argumenten).

Als je betwijfelt dat iemand nu werk overneemt van jou, betekent dit dat ofwel dit werk niet gebeurt, ofwel dat jij een overschot aan uren had voor je ziekte.

Eigenlijk vertel je dat je je werk doet op minder uren nu.

Mijn woorden houden geen enkel waardeoordeel in, in geen enkele richting.

Op dit moment werk ik 62,5% volgende week zal dat 70,nogwat% zijn en over een week of vier zit ik dan weer op 100% van mijn uren. 32 dus. De lijst wekelijkse helemaal doorlopen en ieder punt weer doorkauwen is in mijn optiek doelloos ja. Maar het is inderdaad niet aan mij om dat te bepalen. Daarom werk ik er wel aan mee, maar niet van harte.

Voor mijn ziekte had ik zeker last van onderstress en heb toen een aantal extra taken opgepakt. Dat waren echter kort lopende projecten, die inmiddels afgerond zijn. Die prioriteiten lijst is een geheel nieuwe uitvinding, net als het verdwijnen van mail, de constante schriftelijke verantwoording die ik af moet leggen en nu dus de eis dat ik mijn 32 uren in 5 dagen ga maken. Op mijn vraag of dit nu zomaar kan na bijna een jaar heb ik helaas nog geen antwoord gehad

[E.Desart]

........ en nu dus de eis dat ik mijn 32 uren in 5 dagen ga maken. Op mijn vraag of dit nu zomaar kan na bijna een jaar heb ik helaas nog geen antwoord gehad

Meinalda,

Ik denk dat dit niet alleen over gewoonterecht gaat (ik denk dat een rechter hier rekening zou mee houden, maar ik ben niet zeker).

In deze situatie echter gaat het niet alleen over gewoonterecht maar het feit dat dit gebaseerd is op duidelijke afspraken al staan ze niet op papier. De praktijk gewoonte werkt hier als ondersteuning van het bestaan van deze afspraken.

Als deze afspraken inderdaad zo duidelijk zijn volgens jou, zo ik een aangetekende brief aan personeelsdienst sturen met kopie aan je verantwoordelijke.

Bevestig deze afspraken, en vraag of hier van een vergissing of misverstand sprake is, omdat voor jou deze afspraken wel degelijk als een mondelinge overeenkomst golden.

Vraag heel beleefd of zij deze afspraak anders bekeken of hierop terug wensen te komen. Verwijs naar de praktijksituatie die op zijn minst een aanwijzing of vermoeden is van betrokken akkoord.

Men kan jou NOOIT verwijten dat jij duidelijkheid wil in je eigen situatie (stel hier nooit op geen enkele manier iets dat naar een eis of ultimatum of gebrek aan integriteit hunnerzijds riekt).

Maak ook duidelijk dat je dit los ziet van je ziekte. Een rechter zal dergelijke dingen niet door elkaar halen.

Maar laat open of je fysisch wel of niet in staat bent om deze 5de dag wel of niet te werken. Dit is trouwens iets dat met en via een geneesheer dient besproken te worden (zie mijn vroegere post).

Maak duidelijk dat je ter goede wil bent maar recent door omstandigheden buiten jouw wil, geconfronteerd werd met het blijkbaar terug in vraag stellen van een vroegere afspraak, ondersteund en bevestigd door de reële praktijk omstandigheden.

Dat je langs jouw kant en de nodige medische begeleiding het uiterste doet om re-integratie vlot en maximaal te laten verlopen, maar dat je niet begrijpt dat juist nu deze afspraak blijkbaar terug in vraag gesteld wordt.

Vraag vriendelijk of hier van een misverstand sprake is.

Sorry voor de onnodige herhalingen in deze post. (ik zou hier eerst zelf afstand van moeten nemen om tot een goede formulering te komen)

[meinalda]

Meinalda,

Ik denk dat dit niet alleen over gewoonterecht gaat (ik denk dat een rechter hier rekening zou mee houden, maar ik ben niet zeker).

In deze situatie echter gaat het niet alleen over gewoonterecht maar het feit dat dit gebaseerd is op duidelijke afspraken al staan ze niet op papier. De praktijk gewoonte werkt hier als ondersteuning van het bestaan van deze afspraken.

Als deze afspraken inderdaad zo duidelijk zijn volgens jou, zo ik een aangetekende brief aan personeelsdienst sturen met kopie aan je verantwoordelijke.

Bevestig deze afspraken, en vraag of hier van een vergissing of misverstand sprake is, omdat voor jou deze afspraken wel degelijk als een mondelinge overeenkomst golden.

Vraag heel beleefd of zij deze afspraak anders bekeken of hierop terug wensen te komen. Verwijs naar de praktijksituatie die op zijn minst een aanwijzing of vermoeden is van betrokken akkoord.

Men kan jou NOOIT verwijten dat jij duidelijkheid wil in je eigen situatie (stel hier nooit op geen enkele manier iets dat naar een eis of ultimatum of gebrek aan integriteit hunnerzijds riekt).

Maak ook duidelijk dat je dit los ziet van je ziekte. Een rechter zal dergelijke dingen niet door elkaar halen.

Maar laat open of je fysisch wel of niet in staat bent om deze 5de dag wel of niet te werken. Dit is trouwens iets dat met en via een geneesheer dient besproken te worden (zie mijn vroegere post).

Maak duidelijk dat je ter goede wil bent maar recent door omstandigheden buiten jouw wil, geconfronteerd werd met het blijkbaar terug in vraag stellen van een vroegere afspraak, ondersteund en bevestigd door de reële praktijk omstandigheden.

Dat je langs jouw kant en de nodige medische begeleiding het uiterste doet om re-integratie vlot en maximaal te laten verlopen, maar dat je niet begrijpt dat juist nu deze afspraak blijkbaar terug in vraag gesteld wordt.

Vraag vriendelijk of hier van een misverstand sprake is.

Sorry voor de onnodige herhalingen in deze post. (ik zou hier eerst zelf afstand van moeten nemen om tot een goede formulering te komen)

Bedankt voor je antwoord en de tijd die je erin gestoken hebt! Ga het proberen zo aan te pakken. Ondertussen mijn werk zo goed mogelijk te doen, en op zoek naar een andere baan.

[E.Desart]

meinalda,

Graag gedaan. Laat je ons het vervolg horen?

Deze brief klinkt onderdaniger dan hij is.

Hoe dan ook jij krijgt duidelijkheid, zonder al te veel gezichtsverlies kunnen zaken eventueel rechtgetrokken worden, en samenwerking, indien gewenst, terug op punt gesteld.

De samenloop van jouw ziekte/re-integratie en ter discussie stellen van deze 4 dagen regel pleit niet in de werkgevers voordeel.

Eric

[Sofia]

Het wordt zo alleen een steeds vervelendere situatie die het reintegreren niet echt makkelijker maakt. Zeker niet als je bedenkt dat stress mijn klachten verergert... Ik ben inmiddels al op zoek naar een andere baan, juist daarom is het voor mezelf zo belangrijk goed te reintegreren. Maar wat er nu speelt ervaar ik als pesterijen...

Misschien moet je gewoon ontslag nemen...?

[ferry]

Uiteraard lastig in te schatten van een afstand, maar ik zou in ieder geval contact zoeken met een jurist en/of een vakbond. Die zouden je een stuk verder moeten kunnen helpen met iets te doen aan je huidige situatie.