Deze post zal waarschijnlijk meer op een uiteenzetting lijken dan op een directe vraagstelling. Ik hoop echter er wat discussie mee uit te lokken. Het belangt m.i. vele discussies in het filosofieforum, en bij uitbreiding alle humane fora op dit board aan.
Degenen die met zekere regelmaat de discussies op dit forum volgen, weten ongetwijfeld al ongeveer waar het hier over gaat. Voor de minder regelmatige bezoeker en nieuwe gebruikers zet ik het graag even uiteen. Ik denk dat het daarbij wel nuttig is om eerst even aan te geven wat een "ad homines" niet is.
Ad hominem
[Toevoeging 12 september, voor de volledigheid: Hieronder wordt beledigen genoemd als een vorm van "ad hominem". Stricto senso is een argumentum ad hominem een drogreden (m.a.w. een foute redenatie), die een belediging kan bevatten, maar dat hoeft niet zo te zijn.]
Simpelweg: op de persoon spelen. Dit kan op zich al verscheidene vormen aannemen. Ten eerste is er de belediging (ook wel "flame"). Daar hoeft weinig uitleg bij: een belediging is doorgaans snel te spotten, en onze regels zijn ondubbelzinnig: beledigingen kunnen niet. Al zal het altijd zo zijn dat niet iedereen even lange/korte tenen heeft.
Vaak echter worden bijvoorbeeld impliciete drijfveren bij een poster verondersteld. Dit kan een drogreden ad hominem zijn, afhankelijk van de manier waarop dit wordt aangewend. Indien men de veronderstelde drijfveer als feit poneert, is dit duidelijk het geval. Indien men echter duidelijk maakt dat het om een aanname gaat, of een opponent rechtstreeks bevraagt over de drijfveer, kan dit veel duidelijk maken in bepaalde discussies.
Als drogreden is een dergelijk argument uiteraard schadelijk voor de discussie. Hier hebben we echter geen eenduidige regels voor. Dat is ook zeer moeilijk: er wordt niet openlijk beledigd, en zelfs als iemand zich gekwetst zou voelen, kunnen we moeilijk hard maken dat de intentie om te beledigen aanwezig was. Het komt er hier op aan dat de drogreden (h)erkend wordt. Mijn mening in dezen is bekend: drogredenen mogen door de opponente partij afgestraft worden, maar nooit door zelf te gaan beledigen.
Flame bait
Zo nu en dan kunnen er posters verschijnen die een talent demonstreren voor het kiezen van bewoordingen of zinsneden die gegarandeerd een gevoelige snaar raken bij anderen, in die mate dat het vaak de aanleiding vormt tot flames over en weer. Dergelijke brandjes worden hier gelukkig vrij snel geblust. Een flame-bait kan zowel de vorm van een ad hominem als die van een ad homines aannemen. Het vormt hier niet de kern van de zaak, maar ik wil er bij deze toch nog eens op wijzen dat dergelijke problemen bij voorkeur afgehandeld worden via de report-functie of via pb, niet in het topic. Velen vinden dit "klikken", en doen dit principieel niet graag. Een eminent Belgisch politicus zei echter ooit: "Principes zijn als winden. Je houdt ze op zolang je kunt..." Maak die afweging: een troll ziet graag flame-wars ontstaan, andere gebruikers niet.
Discriminatie en racisme
Openlijke discriminatie en racisme wordt zowel door de wet als door onze regels bestraft. Hier zijn ze gelukkig een zeldzaamheid. Veel vaker zijn racisme en discriminatie echter subtiel en impliciet aanwezig, mogelijk zelfs onbewust. Het is dan veel moeilijker om deze problemen te spotten. Een vermoeden van racisme uitspreken kan immers een ad hominem betekenen, en kan flames ontlokken, en betekenen vaak het einde van een discussie door toepassing van de Wet van Godwin. Dergelijke drijfveren komen vaak pas aan het licht indien de posts van een gebruiker nauwlettend in de gaten worden gehouden. Vaak wordt er een talent gedemonstreerd voor koorddansen: vage formuleringen zorgen ervoor dat de verborgen agenda net genoeg binnen de grijze zone van onze regels blijft.
Bepaalde ideeën en stellingen, hoe onjuist en potentieel gevaarlijk ook, blijken helaas bon ton in brede groep. Het verwijderen van dergelijke zaken, levert ons vaak verwijten van partijdigheid, censuur en disrespect voor de vrijheid van meningsuiting op.
Ad homines
"De lengte van een godsdienst-gerelateerde discussie is recht evenredig met de probabiliteit van ad homines."
Ad homines zijn generalisaties omtrent bepaalde groepen. Waar een ad hominem concreet en gericht is, is een ad homines veel diffuser. Een voorbeeld: "Geloven is volstrekt irrationeel" en "Als je nuchter nadenkt dan is het leven niets anders dan een biologisch proces." Het gaat erom wat deze stellingen impliciet laten: als gelovige ken je geen rede, als je het leven ziet als méér dan een biologisch proces ben je niet in staat tot nuchter nadenken. Vaak wordt een dergelijk argument niet ingezet met als doel te kwetsen. Als men deze uitlatingen echter persoonlijk betrekt, kan dit zeker als kwetsend aangevoeld worden. Bovendien is het duidelijk dat dergelijke generalisaties nooit feitelijk kunnen kloppen, en een drogreden kunnen vormen.
Het probleem is dat dergelijke uitspraken vaak tot vervelens toe herhaald worden, en daarbij verdere argumentatie onnodig geacht wordt. Geloven in een leven na de dood wordt dan bijvoorbeeld gereduceerd tot "geloven in sprookjes", geloof in (een) God tot "geloven in Klintersaas Sinterklaas" (sorry).
Duidelijk iets anders is het om te stellen dat: "Elke rationele grond om te geloven in het bestaan van God ontbreekt, aangezien geen enkele empirische toetsing van zijn bestaan mogelijk is." Dergelijke stellingen laten de mogelijkheid tot debat open, en laten de opponent in zijn waarde: een rationeel, volwassen mens, kan perfect bepaalde dingen aannemen ondanks het ontbreken van empirische ondersteuning.
Iedereen kent inmiddels ook Russels theepot, het Vliegende Spaghettimonster, de Onzichtbare Roze Eenhoorn, de paarse kabouter met tentakels in de 26ste dimensie, ... Vaak worden ze ingezet om geloof belachelijk te maken. Ik vind hun gebruik echter wél verantwoord indien het erom gaat één aspect van geloof (vaak bijvoorbeeld onbewijsbaarheid) te illustreren.
Overigens wil ik wel nog opmerken dat argumenta ad homines ook tegen atheïsten worden ingezet.
Ik laat het hier voorlopig bij. Ik hoop op uitgebreide reactie.