En onbekende term die ik wel eens gehoord heb, maar ik heb er een keer iets op de tv gezien, een documentaire, nl fibromyalgie. Het is een soort ziekte of aandoening waarbij iemand pijn heeft over het gehele lichaam, ook heb ik gehoord dat dat een soort spierziekte zou zijn, maar of dat zo is weet ik niet.
Mijn vraag is, iemand die fybromyalgie heeft, wat voor toekomst heeft diegene? Is de kans groot dat diegene in een rolstoel komt? Is het dodelijk? Is het te genezen?
Fibromyalgie is een syndroom, geen ziekte. Mensen met pijnklachten kunnen deze diagnose pas krijgen wanneer al het andere is uitgesloten. Weke-delen-reuma is slechts een term. Er is nooit aangetoond dat mensen met fibromyalgie ook daadwerkelijk een beschadiging of wat dan ook ergens in hun lichaam hebben. Het probleem is alleen dat mensen met dit syndroom echt gruwelijk veel pijn kunnen lijden en pijn is niet meetbaar, waardoor veel specialisten en andere mensen moeite hebben om te geloven dat zo iemand ook daadwerkelijk iets mankeert. Om die reden is het fijn dat er bepaalde termen zijn bedacht om hieraan te geven. Het maakt het voor patiënten makkelijker om uit te leggen wat ze mankeren.
Ikzelf geloof (onder andere op basis van literatuur die ik hierover heb gelezen) dat bij sommige mensen de verwerking van pijnprikkels is verstoord. De hersenen krijgen een signaal waardoor ze denken dat er ergens iets mis is en jou pijn laten ervaren om jou op dat mankement te wijzen, terwijl er niets aan de hand is. Het gebruik van veel pijnstillers als kind kan hiertoe leiden, maar ook jarenlange overbelasting of onvoldoende herstel na lichamelijk letsel. Wanneer iemand zo'n kwetsbaarheid heeft, kunnen psychologische factoren deze pijnklachten opwekken. Stress, spierspanning, etc. kunnen dan allemaal leiden tot een verhoging van de klachten. Ik geloof ook dat bij sommige mensen fibromyalgie volledig wordt veroorzaakt door psychologische factoren. Lichaam en geest hebben een grotere invloed op elkaar dan de meeste mensen denken. Zo is er het bekende verhaal van de vrouw die altijd als sloof werd behandeld. Op een gegeven moment bleek ze een te hoge bloeddruk te hebben, waarvoor ze medicijnen kreeg die er als bijwerking voor zorgden dat haar oren gingen piepen. In deze periode werd ze een stuk beter behandeld dan daarvoor. Mensen legden haar in de watten om te voorkomen dat haar bloeddruk weer te hoog werd. Toen ze de medicijnen niet meer hoefde te gebruiken, bleven haar oren piepen. Haar lichaam had geleerd dat het piepen van de oren als gevolg had dat ze zichzelf niet overbelastte en haar omgeving haar beter behandelde. Pas nadat psychotherapie haar had geholpen ditzelfde resultaat te behalen zonder medicijnen, ziekte of piepende oren, stopte de piep.
'I may be wrong and you may be right, and by an effort, we may get nearer to the truth'