Ringen rond de zon, rechte lijnen en lichtafbuiging

[Professor Puntje]

Als de bewoners van iedere ring hun ijkingsstreep hebben gezet worden de pijlkarretjes (zoals we ze nu maar zullen noemen) bovenop de ijkingsstreep gezet en zo ingesteld dat de pijl op het dak van het karretje evenwijdig is met de ijkingsstreep op de grond. Daarna wordt het mechaniek in de karretjes proefondervindelijk zo afgesteld dat de pijl op het dak bij één maal rondrijden in een grote cirkel over de ring bij terugkeer naar het beginpunt op de ijkingssteep nog precies evenwijdig staat aan die ijkingsstreep. Als de karretjes juist zijn afgesteld nemen de bewoners van de ringen bij de rondgang van hun karretje regelmatig de richting van de pijl van hun karretje op de grond van hun ring over. Dit geeft de bewoners van de ringen de mogelijkheid de hoek te meten waaronder een lichtstraal die rakelings langs de zon scheert hun ring passeert. Dit natuurlijk allemaal vanuit het perspectief van de ringbewoners zelf gezien, maar dat is ook juist wat we nodig hebben om te kwantificeren hoe de concreet waargenomen afbuigingshoek van licht tussen de posities van min oneindig en plus oneindig varieert.

[Gast]

Uhmmm .. kun je misschien een schets maken? Hoeft niet nauwkeurig of wat dan ook, maar zodat ik een idee krijg van wat jij in gedachten hebt.

Een aanvulling op de ART lijkt me trouwens wel erg ambitieus .

[Professor Puntje]

Uhmmm .. kun je misschien een schets maken? Hoeft niet nauwkeurig of wat dan ook, maar zodat ik een idee krijg van wat jij in gedachten hebt.

Het beste zou een video zijn zoals er veel op YouTube te zien zijn, maar met het maken van die dingen heb ik totaal geen ervaring. Ik kan wel een ring rond de zon schetsen waarover een karretje met een pijl op het dak rondrijdt, maar wat voegt dat toe? Kun je wat preciezer aangeven wat je niet volgt?

Een aanvulling op de ART lijkt me trouwens wel erg ambitieus .

Ik ga uit van twee realistische mogelijkheden:

1. Mijn gedachte-experiment bevat een fout.
2. Mijn gedachte-experiment is correct en door anderen al eerder voorgesteld.

Het zou mij inderdaad zeer verbazen als ik als beginner iets nieuws zou hebben bedacht.

[Gast]

Oh zo ja. En dan wil je kijken of die hoeken overeenkomen met .. ja, met wat eigenlijk?

[Gast]

Tov een Euclidisch vlak van de vroegere absolute ruimte. En bij oneindig veel ringen, zullen de oneindig veel hoeken oplopen van nul tot 1,75 boogsec.

Maar wat voegt dat toe?

[Professor Puntje]

Oh zo ja. En dan wil je kijken of die hoeken overeenkomen met .. ja, met wat eigenlijk?

Dat is nu juist de toevoeging! In de ART is dat allemaal gerelativeerd waardoor we weinig of niets zinnigs meer weten te zeggen over het verloop van de lichtafbuiging op eindige afstanden van de zon. Mijn gedachte-experiment maakt het (hopelijk) mogelijk om daar nu wel weer in kwantitatieve zin iets zinnigs over te zeggen. Mijn verhaal tot nog toe diende ertoe om aan te tonen dat er op de door het licht gepasseerde ringen in principe goed gedefinieerde hoekmetingen mogelijk zijn die tezamen genomen de lichtafbuiging over het gehele traject volgen. En wat je kan meten zijn fysische feiten.

Als deze opzet correct is zal de volgende stap moeten zijn om die door de ringbewoners gemeten (deel)afbuigingen met de ART te berekenen.

[Professor Puntje]

Tov een Euclidisch vlak van de vroegere absolute ruimte. En bij oneindig veel ringen, zullen de oneindig veel hoeken oplopen van nul tot 1,75 boogsec.

Maar wat voegt dat toe?

Dat voegt toe dat je dan weet hoeveel afbuiging je bij welke ring hebt. Het is maar een armzalige theorie die alleen de begin- en eindsituatie weet te voorspellen. Vandaar de aanvulling. Maar waarschijnlijk is dat door anderen ook al bedacht....

[wnvl1]

Als ik het juist begrijp werkt het karretje een beetje als een kompas. De pijl is overal rakend aan een bepaald coördinaatsysteem dat bestaat uit cirkels rond de zon en stralen loodrecht daarop. In plaats van telkens de hoekverandering tov de xas te meten ga je de hoekafwijking meten tov de raaklijn aan die cirkels rond de zon. Klopt dat?

[Gast]

Ik begrijp t zo dat die ringbewoners telkens bij het passeren van/of op de posities van een lichtstraal van een ster zij de pijl corrigeren van evenwijdig aan de ijkingsstreep naar daar waar zij zien waar het licht vandaan komt. En zo dus telkens de hoek kunnen meten.
Zodoende wordt die hoek ook steeds groter, tot 1,75 boogsec.

Ijkingsstreep is eigenlijk gelijk aan de x-as (van een Euclidisch vlak).

@PP

Ik zag dat je het had over iets dergelijks in Exploring Black Holes?

[Professor Puntje]

Toch maar even een schetsje gemaakt:

[Professor Puntje]

@PP

Ik zag dat je het had over iets dergelijks in Exploring Black Holes?

Nog even nagezocht: ze hebben het over "shell observers" wat niet helemaal hetzelfde is als mijn ringbewoners maar er wel sterk op lijkt.

[HansH]

Toch maar even een schetsje gemaakt:schets.png

Wat er denk ik gebeurt is dat die streepjes zonder zware massa allemaal evenwijdig lopen. als je nu in gedachten een massa plaatst dan zal die alles krommen inclusief die streepjes, maar omdat de kromming zowel optreedt voor de streepjes alsook voor de ruimte daarbij zul je als ringbewoner volgens mij niets van kunnen zien dus lijkt alles nog steeds hetzelfde. en ook het licht zal die streepjes volgen dus de bewoners kunnen dan niets waarnemen van de kromming van de lichtstraal.

[Professor Puntje]

Maar dat is niet wat ik doe: de streepjes worden geplaatst als de zware massa aanwezig is, en niet daarvoor.

[HansH]

Ik denk niet dat dat verschil maakt. Met de zware massa erbij kromt alles op dezelfde manier dus ook het karretje samen met de ondergrond waar het karretje op beweegt.

[HansH]

dus de volgorde waarin je iets doet maakt volgens mij niet uit:
eerst streepjes zetten en dan de zware massa plaatsen of de streepjes zetten met de zware massa erbij of daarna de zware massa wegnemen als de streepje gezet zijn.