Massa -en ladingspolarisatie in Neutronenster ?

[Skycenter]

Algemeen wordt beschreven dat Neutronensterren veel zwaartekracht hebben.
Er wordt ook aangenomen dat Neutronensterren bijna volledig uit Neutronen bestaan.

Toch zie ik twee grote verschillen in een ster, planeet of en een Neutronenster.
Wat is de conclusie ten aanzien van de zwaartekracht dan verder ?

A. Een ster, planeet bevat gepolariseerde ladingsdeeltjes; namelijk electronen en protonen.
Een neutronenobject -of ster heeft dit blijkbaar niet ?

B. Een ster, planeet bevat gepolariseerde massadeeltjes;
namelijk Protonen en Neutronen met grote massa aan de ene kant,
en electronen met lage massa aan de andere kant.
Een neutronenobject -of ster heeft dit blijkbaar niet ?

Deze eigenschappen zijn erg duidelijk bij magneten; zie foto

AAAAAAAA 2028 keer bekeken

):

[OOOVincentOOO]

Kan jouw vragen niet beantwoorden. Maar jouw begrip "gepolariseerde deeltjes" komt een beetje vreemd over bestaat die term eigenljk in litt.? Heb je een voorbeeld uit litt.?

Maar er zijn prachtige artikels te vinden op met goede diepgang tussen populair en wetenschappelijk in:
https://www.quantumuniverse.nl/

Betreffende neutronensterren:
https://www.quantumuniverse.nl/wat-zit- ... =neutronen

Wellicht vind je genoeg aanwijzingen verder te studeren.

[Michel Uphoff]

Dit beeld van een neutronenster is wat te simpel. Het is niet zoals in populaire beschrijvingen een bal neutronen; een neutronenster heeft ook een inwendige structuur, alhoewel veel daarvan louter theoretisch is.

Bron: Rana Nandi, ResearchGate

Onder een paar mircrometer ultracompacte atmosfeer van waterstof en helium is er waarschijnlijk een supergladde extreem harde korst van ijzer en vrije elektronen.
Daaronder een mantel die bestaan uit elektronen, protonen en een met de diepte toenemend percentage neutronen.
Dan komt de buitenkern met voornamelijk neutronen (je zou dit kunnen zien als protonen (+ lading) en elektronen (-lading) die onder de onvoorstelbare druk 'samen' zijn geperst tot neutronen (neutraal).
Ten slotte de kern, die mogelijk uit quark-gluon plasma bestaat, hetzelfde 'spul' dat een fractie van een seconde na de oerknal aanwezig was en waaruit later de vertrouwde deeltjes als protonen en elektronen ontstonden.

Dat quark-gluon plasma is ook het vreemde 'spul' dat ze in Cern met de LHC onderzoeken:



Met zwaartekracht heeft de variërende verhouding van positieve, negatieve of neutrale deeltjes weinig van doen. Het is de gezamenlijke massa van die deeltjes die dat bepaalt, niet de lading.

[Skycenter]

Worden onze zwaartekracht wetten dan ook getoetst of zijn die al getoetst op objecten die bijna geen of geen atomaire structuur hebben?

[Skycenter]

Lading, massa, en spin zijn termen uit de kernfysica.
Maar toch ook op atomair niveau het elektron met zeer lage massa wat beweegt rond een proton en neutron met hoge massa; en dit in acht genomen voor een heel hemellichaam.
Er wordt steeds een directe link gemaakt massa en zwaartekracht.
Als je iets op een weegschaal legt noemen we dit 'gewicht'. Gewicht is toch een samenwerking van massa en zwaartekracht? Maar is gewicht dan niet meer als dat (zie deze poll)?

[Michel Uphoff]

Wat wij gewicht noemen is de kracht die de massa van de Aarde en die van het te wegen voorwerp op elkaar uitoefenen. Wat het huis-tuin-en-keuken wegen betreft houdt het hier op. Maar ook de onderlinge afstand speelt een rol, alleen hier op de Aarde is die altijd vrijwel hetzelfde (zeg maar de straal van de Aarde, 6371 km) , dus die doet er in de keuken enzo niet toe.

Gewicht is dus een kracht die het gevolg is van de aantrekking tussen twee voorwerpen. De grootte van die kracht wordt bepaald door de massa's van de voorwerpen en de onderlinge afstand. Meer is er (klassiek) niet. Protonen en elektronen hebben daar weinig mee van doen, behalve dat ook zij massa bezitten.

Het is niet zo, dat een elektron rondjes om het proton draait, dat ligt heel wat complexer. En het is ook niet zo, dat de massa van het proton en elektron ervoor zorgen dat het lichte elektron rond het zwaardere proton (in een waterstofatoom) draait. De vergelijking met planeten en manen e.d. gaat echt mank.

[Papabear]

Als een normale ster op is volgt een supernova. Alle materie, quarks en elektronen, wordt omgezet in quarks nodig voor neutronen, en een gigantische lading neutrinos wordt de ruimte ingeslingerd. Er blijft weing ruimte over, zoals in het sterren plasma. De neutronen zitten dicht op elkaar. Het Pauli uitsluitings principe weerhoudt de neutronen van verdere collaps. Alle krachten zijn immers aantrekkend (elektrisch en kleur).

"Een neutronenster is een overblijfsel van een supernova-explosie. ... Tijdens een supernova-explosie implodeert de sterkern. Hier komt enorm veel energie bij vrij die de buitenste lagen van de ster wegblaast. Heeft de sterkern een restmassa van 1,4 tot 3 maal die van de zon dan blijft er een neutronenster over."

Als de massa een grens overschrijdt wordt het uitsluitings principe overwonnen.

"De Oppenheimer-Volkofflimiet is de maximale massa die een neutronenster kan hebben. Indien deze massa wordt overschreden kunnen de neutronen van deze ster niet meer bestaan en wordt de ster samengedrukt tot een quarkster of een zwart gat.

De Oppenheimer-Volkofflimiet bedraagt ongeveer 3 keer de massa van onze zon en kan niet exact worden berekend, maar moet geschat worden omdat de toestandsvergelijkingen van extreem dichte materie niet nauwkeurig bekend zijn. De Oppenheimer-Volkofflimiet werd in 1939 door Robert Oppenheimer en zijn leerling George Volkoff gepostuleerd, gebaseerd op werk van Richard C. Tolman.

Dan is er nog een hypotetische quark ster in dewelke geen neutronen meer aanwezig zijn maar die als een soort super hadron gezien kan worden.

[Bladerunner]

"Als een normale ster op is volgt een supernova"

Nee, alleen massieve sterren van minimaal ±10 maal de massa van de zon worden een supernova. 'Normale sterren' zoals de zon worden een zgn planetaire nevel met in het centrum een witte dwerg. Dat proces is veel minder gewelddadig dan een supernova.