Owwkay ...Wat ik hierboven zeg klopt trouwens niet. Ik bedoel stel dat (eigen)tijd steeds sneller zou verlopen zouden we alles juist steeds langzamer zien bewegen. En dus zou dat tegen de "rate of change" in de uitdijing van het heelal en van kosmologische roodverschuiving ingaan.
Als dat het geval zou zijn dan druist dat ook nogal in tegen het lambda-CDM model, tegen zogenoemde concordance kosmologie.
Verder heb je natuurlijk ook nog het blok-universum, waarbij tijd niets anders is dan een illusie. Een statische interpretatie van tijd geldt dan, in a nutshell:
De statische interpretatie van tijd is een kijk op tijd die in de vroege jaren van de 20e eeuw ontstond uit de speciale relativiteitstheorie van Albert Einstein en Hermann Minkowski's uitbreiding van de speciale relativiteitstheorie, waarin tijd en ruimte op beroemde wijze verenigd waren in het denken van natuurkundigen als ruimtetijd.
In wezen wordt het universum beschouwd als verwant aan een filmrol - wat een volledig statisch object is - maar die, wanneer afgespeeld door een filmprojector, een wereld van beweging, kleur, licht en verandering oproept. In de statische weergave is ons hele universum zijn ons verleden, heden en toekomst vaste delen van die filmrol, en de projector is ons bewustzijn. Maar de 'gebeurtenissen' van ons bewustzijn hebben geen objectieve betekenis - het objectieve universum vindt niet plaats, het bestaat gewoon in zijn geheel, zij het van binnenuit gezien als een wereld van veranderingen.
Het alternatieve, en algemeen aangenomen beeld, is dat de wereld zich ontvouwt in het bestaan, dat ons heden een grotere fysische betekenis heeft, omdat het universum meegroeit.
De statische opvatting is des te eenvoudiger omdat het enige dat wordt verondersteld te bestaan de ordening van het universum is. Alles wat er op elk moment is, bestaat gewoon. Het zich ontvouwende zicht vereist een extra eigenschap aan het universum - dat er naast de ordening iets is voor het in en uit het bestaan komen.
Men kan stellen dat de verantwoordelijkheid daarom ligt bij degenen die het voorstellen, dat de wereld zich ontvouwt, en dat deze extra kwaliteit waaraan ze vasthouden (afwezig van speciale relativiteitstheorie) inderdaad een fysiek kenmerk van de wereld is. Er is echter nog geen bewijs, experiment of meting om aan te tonen dat onze bewuste ervaring van een zich ontvouwend heden enige objectieve fysische betekenis heeft, of dat het universum iets anders is dan statisch.
De statische opvatting wordt echter vaak verworpen om psychologische, niet om wetenschappelijke redenen, omdat het leidt tot een fatalistische of "vaste" conclusie over het menselijk bestaan - ons 'verleden', 'heden' en 'toekomst' zijn wat ze zijn - er is geen contingentie in de wereld en geen mogelijkheid om de toekomst te 'veranderen' of te creëren door een wilsdaad - de toekomst bestaat. Het is alleen dat ons bewustzijn het nog niet heeft bereikt.
Zie anders deze documentaire, waarin je misschien de 'very very very basics' van relativistische mechanica je ook (weer) duidelijk wordt:
Maar ook in het blok-universum is de uitijing en roodverschuiving (gezien door ons) exact hetzelfde. (En dat één of ander eigen bedacht concept van tijd iets te maken heeft met kosmische uitdijing en roodverschuiving wordt wel uhm .. naja, heel erg maar wat speculeren. Bijna fantaseren zou ik willen zeggen. Want wat je in je voorbeeld noemt is nu toch wel volledig en meerdere keren uitgelegd? Als dat nog niet duidelijk is zie 't dus de docu of een willekeurig filmpje of artikel over tijd dilatatie, ook al gaat het in die docu over kinematische tijddilatatie geloof ik.)
Dit, blokuniversum, leidt verder enigszins tot filosofische dingen, dus nog één keer wetenschappelijk in één zin in het Engels:
Since time can’t run slower or faster anywhere, ever, it wouldn’t make sense that it ran slower/faster in the early universe, that is, the tangent vector to the Fundamental Observer world-lines is and has always been equal to unity.
Furthermore, the global time coordinate of the FLRW metric and the proper time kept by a fundamental observer is the same, i.e. \(d\tau=dt\).
Ik mag verder hopen dat je laatste paragraaf niet serieus is. (Hoe dan wel weet ik eigenlijk niet.)
