als 'zwaartekracht-brengers dan geabsorbeerd worden ' dan betekent dat een afname van de zwaartekrachtsbijdrage van het object. volgens Newton is de zwaartekracht gewoon de som van alle deelbijdragen dus als een massa een zwaartekracht levert dan kan die bijdrage niet lager worden door een andere massa in de buurt.
HansH schreef: ↑wo 29 nov 2023, 20:29
natuurlijk. je kunt de deeleffecten van de massa's immers apart berekenen en optellen volgens newton. Maar dat is niet het bedoelde effect van absorbtie.
In de theorie van Newton kan dat, maar in de ART kan dat niet. De Einstein vergelijking is niet lineair. Het effect van m1 + m2 is niet het effect van m1 + het effect van m2.
wnvl1 schreef: ↑wo 29 nov 2023, 23:38
In de theorie van Newton kan dat, maar in de ART kan dat niet. De Einstein vergelijking is niet lineair. Het effect van m1 + m2 is niet het effect van m1 + het effect van m2.
Maar waarschijnlijk compleet verwaarloosbaar en niet meetbaar voor alle situaties waar we het nu over hebben. en de vraag is dan of dat verschil tussen newton en ART dan net dat effect is waar we het over hebben.
wnvl1 schreef: ↑wo 29 nov 2023, 23:38
In de theorie van Newton kan dat, maar in de ART kan dat niet. De Einstein vergelijking is niet lineair. Het effect van m1 + m2 is niet het effect van m1 + het effect van m2.
Maar waarschijnlijk compleet verwaarloosbaar en niet meetbaar voor alle situaties waar we het nu over hebben.
Er zijn geen restricties gesteld aan de mogelijke situaties. Wil iets als dit een serieus te nemen alternatief zijn dan moet het minstens zulke goede resultaten geven als de ART, in alle situaties waarin waarnemingen in overeenstemming zijn met die ART.
maar zou zo'n effect van absorptie in de richting komen van wat het verschil is tussen ART en Newton? Zelf denk ik van niet omdat de ART juist de extra effecten zoals vervorming van de tijd toevoegt tov Newton. bv de buiging van het licht kun je met een vallende lichtstraal wel berekenen met Newton, alleen om je dan altijd een factor 2 tekort. Dus de ART buigt het licht sterker dam je met Newton kunt verklaren. terwijl absorptie juist een verzwakking zou betekenen dus tegenovergesteld efffect lijkt mij. Absorptie is voor zover ik het dan kan beoordelen een ander effect wat de zwaartekracht dan zou verminderen, maar niet dezelfde soort effecten geeft als de ART dus.
Ik denk niet dat je met absorptie zomaar het verschil tussen ART en Newton uitlegt. ART heeft dusdanig veel implicaties dat ik denk dat je dat niet uitlegt met absorptie van kracht deeltjes. Ik denk ook dat het niet echt nuttig is om met deeltjes het verschil tussen ART en Newton uit te leggen. ART is op zich perfect te verstaan en Newton is toch fout.
Fundamentele probleem is dat de linkerkant van de Einstein vergelijkingen beschreven wordt door geometrie (getallen die de kromming beschrijven) en de andere kant is de massa die beschreven wordt door quantum operatoren. En dat matcht niet. De linkerkant die kromming van ruimte tijd beschrijft, zou vervangen moeten worden door een quantum veld en dat is de meest fundamentele uitdaging.
wnvl1 schreef: ↑vr 01 dec 2023, 00:06
Ik denk niet dat je met absorptie zomaar het verschil tussen ART en Newton uitlegt.
Dat was ook niet de bedoeling van TS.
Maar het idee zal zeker niet in overeenstemming met de ART te brengen zijn.
klopt dat was meer de aanpak van de betrokken forumleden om na te gaan of die absorptietheorie qua gedrag lijkt op de theorie die al algemeen aanvaard is te werken.
Het was ook simpelweg de vraag of je eventuele gravitatie-absorptie zou kunnen meten.
Een idee was om te kijken naar een eclips als experiment. Dan zou je je bijvoorbeeld kunnen afvragen of bij een maansverduistering een meetbare baanafwijking te vinden is in de baan van de maan om de aarde (en zon), omdat de maan gedurende een zekere tijd afgeschermd is van de zon door de aarde. Anders geformuleerd, hoe goed de verschillende gravitatie-theorieën de gemeten banen voorspellen.
Een ander idee was om hier op aarde een langwerpig voorwerp te wegen in horizontale oriëntatie en verticale oriëntatie. De gedachte hierbij is dat in verticale oriëntatie, de bovenkant (of onderkant) van het object een deel van de 'gravitatie-brengers' zou kunnen absorberen, waardoor het 'totale gewicht' van het object kleiner zou worden. 'gewicht' is de kracht waarmee testobject en aarde tegen elkaar aandrukken. Maar de vraag is dus of enige verwachte absorptie substantieel genoeg is om te kunnen meten.
Newton voorspelt geen zwaartekrachts-absorptie, Newtoniaanse zwaartekracht is slechts afhankelijk van massa (bij een bol) en afstand. Van Einstein heb ik niet genoeg verstand
Aangezien de afstand van de aarde tot de maan tot op een paar millimeter nauwkeurig gemeten wordt, zou een afwijking door eventuele afscherming snel opvallen, tenzij het effect heel erg klein zou zijn.
Dan heeft wegen van een langwerpig voorwerp in verschillenden standen al zeker geen zin.
Als de absorptie over 12000 km al niet te meten is, dan al helemaal niet over hooguit enkele tientallen meters.
als zwaartekracht wordt geabsorbeerd dan zou de zwaartekracht tgv de zon kleiner moeten zijn dan je op basis van de massa zou verwachten, immers dan zou de zwaartekracht tgv de binnenste lagen van de zon door de lagen daarbuiten een beetje afgeschermd worden. Ik neem aan dat we de massa van de zon hebben bepaald op basis van de zwaartekracht. Dus dan zou de massa van de zon groter zijn dan we denken als het effect er daadwerkelijk is.