Fatalisme: het geloof aan of de leer van een onvermijdelijk voorbeschikt noodlot.
Als die omgevingsfactoren ook al vooraf beinvloed zijn, dan zou je het zo wel kunnen stellen.
Punt is dus alleen dat er zóveel omgevingsfactoren zijn dat zelfs al zouden die voor 100% ons handelen verklaren (wat ik sowieso niet geloof), dat het dan nog nooit vooral valt te voorspellen hoe iemand zal reageren. Het is met determinisme als met astrologie: je kunt er alleen
achteraf mee "voorspellen" (
We kunnen uit een horoskoop halen wat we zelf willen. Dat werd ook door Dean geïllustreerd met artikels die door "serieuze" (althans befaamde) astrologen werden gepubliceerd ten tijde van het huwelijk van Charles en Diana, en ten tijde van hun scheiding. In de eerste periode werd bezongen hoeveel harmonie en romantiek er in hun horoskoopkombinatie te zien was, in de tweede werd beschreven hoe klaar het wel niet was dat dit huwelijk op een katastrofe moest uitdraaien!).
Doch het punt is wel dat ik bv kan leren van situaties en of dat al dan niet beinvloed is, daar lig ik niet van wakker. Ik kan de omgeving beinvloeden door gebruik te maken van mijn hersenen en de omgeving veranderd mijn hersenen. Soort van cirkeltje dus.
Wisselwerking klinkt mij sympatieker in de oren.
Ik ben van mening dat zgn psychische stoornissen ook ontstaan doordat de persoon zelf niet ziek is maar de cultuur als (hoofd?)reden.
Je bedoelt dat iemand de maatschappij niet aankan? Zeker. Overigens maakt het allen voor de gemoedstoestand van jou en de "patient" wat uit of je het nu een ziekte of wat anders noemt; hij/zij kan in ieder geval niet "normaal" functioneren.
En dan kom ik automatisch bij attitude ook. Je hebt een natuurlijk leerproces maar ook een sociaal gestuurd leerproces toch. Ik kan nog zoveel kennis hebben over een psychiatrisch ziektebeeld; zet 10 hulpverleners op een rij, met allemaal een andere attitude. Logisch dat dit ook ander gedrag laat zien bij de ander, toch.
Ja, en daarom slaat bij de ene patient een bepaalde psychotherapie wel aan en bij een ander niet. Het moet gewoon op een gegeven moment
klikken. Maar wat ik enkel wilde zeggen is dat als je zélf al geen perspectieven ziet, je ook moeilijk iets positiefs op je 'cliënten" kunt uitstralen.
Louise schreef:Ik krijg trouwens de kriebels van de woorden VERZORGER in de psychiatrische hulpverlening.
Ik vind nl dat er al te vaak maar klakkeloos gezorgd wordt, wat m.i. averrechts werkt.
Ja sorry, ik zocht nog naar hoe je jezelf afficheerde, maar dat kon ik zo gauw niet vinden. Voor patiënt of cliënt zie je wellicht ook liever andere termen.
<i Si vis pacem paralellum</i (J. Goedbloed)
