Een religieuze strijd op leven en dood

[Nietsje]

Voor de moderne mens is het bestaan van god een borreltafelgesprek, je gelooft er in of niet, maar veel maakt het niet uit. Wetenschappelijk gezien is elke discussie over dit onderwerp zinloos. De populariteit van dit onderwerp op dit forum laat zien dat men van alcohol houdt, maar ook dat er meer aan de hand is. Zo’n 40 jaar geleden zou dit onderwerp niet hebben kunnen bestaan op een forum zoals dit, maar tegenwoordig lijkt het wel het belangrijkste onderwerp te zijn, gezien de belangstelling voor het Judasevangelie, Da Vincicode en aanverwante verschijnselen.

Wellicht heeft die belangstelling ook te maken met de schokkende confrontatie met de moslimcultuur. Daar lijkt het religieuze nog steeds zo heilig te zijn als voorheen in onze cultuur. Neem bijvoorbeeld het volgende citaat uit de volkskrant, over een ontmoeting van minister Bot met moslims:

“Het westen kan de moslim maar beter doden dan de spot drijven met zijn profeet. De botsing tussen moslims en het westen nadert een punt waarop er geen weg terug meer is. Er is voor de goedwillenden in de twee kampen nog maar weinig tijd om de wonden te helen.”

http://www.volkskrant.nl/buitenland/articl...w%3Cbr%20/%3Ear

Zoals we al hadden kunnen leren van de affaires rond Rushdie, Hirsi Ali en de cartoons blijkt hier eens te meer dat moslims bereid zijn de heiligheid van hun dogma’s tot de dood toe te verdedigen. Daar schrik ik van, hoe heiliger de religieuze mythe, des te gevaarlijker.

Moet ik nu voor mijn leven vrezen, omdat ik ernaar streef de heiligheid van de traditionele religies te relativeren? Die nadruk op respect voor hun heilige overtuigingen is in wezen een poging om mijn vrijheid van geloof en meningsuiting te onderdrukken. Ik mag kennelijk de relativiteit van de zogenaamde absolute waarheid van de islam niet in het openbaar uiten. Iedereen is verplicht te buigen voor de heiligheid van de profeet.

Dat geeft mij een gevoel van bedreiging en maakt mij woedend, waar halen de aanhangers van die sprookjesfiguur het recht vandaan mij in mijn eigen land te doen buigen voor hun achterhaalde geloof? Ik eis mijn recht op vrijheid van godsdienst, wat betekent dat ik het recht wil hebben Allah belachelijk te maken. Geen God die mij dat kan verbieden.

[Menheffrin]

Tja, krijgen wij nu een wereldomvattende strijd? Tussen gelovigen en zij die zich overgeven aan drank en dobbelspel, of nog erger tussen zij die in A en zij die B geloven? Nostradamus was er heilig van overtuigd, Theo van Gogh voorzag een vorm van Belfast, de koran verheugt zich er op en de Openbaring van Johannes vreest er voor. Nu is dat laatste intrigerend. Niet omdat deze ‘openbaring’ in de bijbel staat maar omdat het er slechts één is van velen.

Er bestaan nog zeker circa honderd (en die zijn allemaal na te lezen) apocalyptische geschriften uit de vroege kerkgeschiedenis, die er geen misverstand over laten bestaan: het wordt oorlog tussen de ware gelovigen en zij die dat niet zijn. We mogen er van uitgaan dat deze geschriften onder de ‘ware’ gelovige niet de Mohammedaan verstaat, maar dat maakt voor de kern van de zaak niet uit. Waarom het om gaat is dat deze vergiftiging een groter verspreidingsgebied kent dan men zou vermoeden.

Hoewel gewist uit het collectieve geheugen van het Christendom heeft de koran dit rond 700 in zijn volle omvang opnieuw gecultiveerd en verheven tot een verheugende gebeurtenis.

Wij hadden al die idioterie moeten verbranden eer de islam er lucht van kreeg. Nu mogen we slechts hopen dat Allah wel bestaat, en er niet te lang mee wacht om af te dalen om de koran op maandagochtend, en plein public, bij het vuilnis te zetten.

[Menheffrin]

Van alle namen, dan wel in mindere zin karaktereigenschappen, die aan Allah worden toegedicht zijn er slechts een paar die niet van toepassing zijn op mevrouw Van der Kraaij, thans domicilie kiezende aan het Regentessenplantsoen 12. Zo is zij wel De Barmhartige, De Vergevingsgezinde, enz, enz maar niet de Alles Wetende, De Grootste en De Almachtige. Oppervlakkig beschouwd is dit geen slechte score voor mevrouw Van der Kraaij die zich, en dat mag niet onvermeld verblijven, geheel onbewust was van haar aangename karakter.

Maar hoe aangenaam zou zij zijn gebleven als zij wél die drie eigenschappen tot haar bezit mocht rekenen? Volgens mij zou het snel met haar zijn afgelopen. Iemand die uit het raam zou schreeuwen dat zij aanbeden wil worden op straffe van een afschuwelijke pijniging, is doorgaans geen serieuze opponent.