Als eerste wil ik je er graag op wijzen dat de lichamen an sich van eeneiige tweelingen niet identiek zijn; het genotype is wellicht identiek, het fenotype is niet identiek.Feit blijft dat, terwijl de lichamen an sich identiek zijn, dat er toch verschillen zitten in persoonlijkheid. Daar is nog geen enkel wetenschappelijk uitsluitsel over gegeven.
Als tweede dat er wel degelijk wetenschappelijk uitsluitsel bestaat over het nurturecomponent vs persoonlijkheid; niet een klein beetje ook btw.
Dat dat in jouw ogen logischer overkomt vind ik vreemd; jouw logica baseer je op iets dat je je voor kan stellen, mijn logica is daar toch ook op gebaseerd?Tja, da's jouw gedachte.
Er is hier geen enkele wetenschappelijke basis danwel facificeerbaarheid voor. Ik vind die van mij logisch, daar ik me gewoon kan voorstellen dat de "ziel" in elk stukje lichaam is vertegenwoordigd. Als je lichaam dan uit elkaar gerukt wordt, deels blijft leven en deels sterft, kan dat m.i. niet goed zijn voor de ziel. Dat komt in mijn ogen veel logischer en beter onderbouwd over dan dat door zelfgerichtheid mijn ziel niet sterk genoeg zou zijn om zich los te maken van mijn lichaam.
De ziel is vertegenwoordigt in elk stukje lichaam. Als er al een ziel zou bestaan waarom denk jij dan dat hij in elk stukje lichaam is vertegenwoordigd?
Als je lichaam dan uit elkaar gerukt wordt, deels blijft leven en deels sterft, kan dat m.i. niet goed zijn voor de ziel.
Waarom niet? Welke consequentie kan dit hebben dit voor de ziel?
En dan maak je nog het onderscheid in als geheel afbrokkelen van het lichaam en het afbrokkelen van delen op een grotere afstand van elkaar en in een ander dan gebruikelijk tijdspad. (een gedoneerde nier brokkelt immers later af en op een grotere afstand van het originele lichaam)
In welke zin is dit volgens jou nadeliger voor de ziel dan wanneer een worm een stukje van jouw lichaam (en hiermee ziel) opneemt en zich verwijderd van jouw lichaam om door een mol opgenomen te worden?
