Het valt niet te loochenen dat er in België problemen zijn met de gevangenissen (hoe de toestand in Nederland is weet ik niet). Maar begrijp me niet verkeerd: ik vind dat men die problemen moet aanpakken (en daar wordt werk van gemaakt), alternatieve straffen in overweging moet nemen en hun werkbaarheid/effectiviteit onder de loep nemen én bij straf het aspect reïntegratie niet uit het oog mag verliezen. Niet dat men op "behandeling" moet inzetten.
Ik ken de status van de gevangenissen niet, zoals de meeste tieners heb ik er weinig weet van. Ze moeten inderdaad proberen de straffen zo goed mogelijk te maken, al is het niet makkelijk te onderzoeken welke straf de beste is.
"Behandeling" veronderstelt psychopathologie. Die is niet altijd aanwezig (omgekeerd: als ze wel aanwezig is, is ze niet noodzakelijk een excuus voor misdaden). De meeste psychologische behandelingen werken ook niet goed indien er geen hulpvraag is van de betrokkene uit. Bovendien lijkt het mij niet goed om sociale deviatie als psychische stoornis te classificeren. M.a.w. een afschaffing van alle vormen van straf lijkt mij niet wenselijk (o.b.v. zowel wetenschappelijke bevindingen als ethiek).
Je zou behandeling ook iets ruimer kunnen zien, kansarme mensen die in de misdaad vallen zou je misschien voor deel kunnen opleiden in een bepaalde sector waar er werkzekerheid gegarandeerd is, zo voorkom je waarschijnlijk dat deze mensen terug in de criminaliteit zouden vallen vanwege armoede.
Psychologische problemen zijn in mijn ogen bijna nooit een excuus, je kan misschien even niet weten wat je doet maar je ben in mijn ogen altijd verantwoordelijk voor je daden, daarom vindt ik ontoerekeningsvatbaar een te vaag begrip. Ik kan me best voorstellen dat als je een ziekte hebt waardoor je eigelijk geen weet hebt van regels, normen, waarden,... dat je deze persoon dan geen 20 jaar in de gevangenis steekt maar hem eerder laat behandelen, volkomen mee eens.
Natuurlijk mag men niet alle vorm van straffen afschaffen, dit had ik misschien vergeten er duidelijk bij te zetten. Men moet voor menswaardige levensomstandigheden zorgen, maar er ook geen luxehotel van maken. Men moet de mensen terug helpen in de maatschappij te integreren maar men moet ze ook niet vertroetelen als een knuffel. Een soort gulden middenweg moet gezocht worden, alleen is dan de vraag wat je me met mensen doet die toch altijd in de criminaliteit vallen, deze personen kan je niet meer in de maatschappij laten integreren, zet je ze voor eeuwig vast of blijf je moeite doen hoewel je weet dat het tevergeefs is.
Daarmee vraag ik me nu ook af ofdat men in het rechtssyteem rekening houdt met je strafblad als men de straf bepaalt, of iemand die al meerdere keren veroordeeld is een zwaardere straf krijgt dan iemand die vroeger nog nooit iets strafbaar heeft gedaan, het lijkt me toch logisch hoewel je de mensen dan gaat discrimineren.