Ontstaan van woorden

[Kluizenaar]

Ooit bestond er geen taal, dus kunnen de eerste woorden niet zijn ontstaan door ontlening aan een andere taal, als afleiding op bestaande woorden, door combinatie van bestaande woorden,... Dus moeten de eerste woorden "uit het niets" ontstaan zijn. Hoe is dat dan gebeurd? Sommige woorden zijn wellicht ontstaan als klanknabootsing, zoals piepen, grommen, koekoek (een vogel), en volgens Wikipedia is Zug, het Duitse woord voor trein, ook een klanknabootsing. Bij veel woorden is het verband tussen de klank en de betekenis echter ver te zoeken. Denk aan woorden als huis, zon, maan, kijken, de namen van de kleuren, enz. Zijn er nog andere manieren dan klanknabootsing waarop een woord spontaan kan ontstaan? Of heeft iemand zomaar op een dag beslist "dat gaan we zo noemen"?

[Grytolle]

Toevallig heb ik hier vandaag iets interessants (hoewel het onzin kan zijn) gelezen. Dit is geschreven door Willem Bilderdijk:

De oorspronkelijke Naamwoorden zijn van Werkwoorden of van dat beginsel, dat, in de werkwoorden kennelijkst, daar onmiddelijk toe overgaat, en in blote poging van uitstorting des innerlijken gevoels bestaat. De uitboezeming, naamlijk, van het zij pijnlijke, het zij hartstochtelijke kreten; de nabotsingen van klanken, gedaanten, of werkingen; of de spanning van een spraaktuig, om zichzelf aan ons te kennen te geven of te verduidelijken.

Dus is, bij voorbeeld het Grieksche [], van het kermend ai, het Grieksche [], van het biddend ai, bij ons interjectiën, als wij ai mij! en als wij ei lieve zeggen. Doch wij willen ons bij het Hollandsch bepalen.

Zie hier derhalve losse voorbeelden, zo zij mij dit ogenblik invallen:

Smeken is dus van het vleiende, smachtende, en met nadruk strokende sm.

Huilen is van het schreiende, snikkende, en half hikkende heu.

Hikken is het werkelijk hicken-zelf

Gillen is het dadelijk gillende gi uitgedrukt, en eigenlijk gi-elen.

Piepen, rommelen, ratelen, snorren, zijn nabootsingen van die geluiden, door geluid.

Open (en ouvert in het Fransch, apertus in het Latijn), is van het aantonen der openheid met den mond.

Buis, en bus toont werklijk enen koker aan, door de vorming die de mond daarbij aanneemt.

Slaan en stoten zijn werkelijke uitdrukkingen in dadelijkheid, van slaan en van stoten met de tong; en gorgelen is inderdaad gorgelen.

Tong en lingua zijn van het aantonen der tong, het een in de daad van uitsteken, het ander in het labberen daarmee; en

Lip en labium toont evenzo de lip, die erbij vooruit gestoken en aan het oog als aangebonden wordt.

Huisch en keel eindelijk (want dit weinige zal tot ene Proeve genoeg zijn,) en in het Hoogduitsch gaume, zijn van de spanning van het achterste, het een van het verhemelte het ander van de keel

Van al hetwelk het eerste beginsel in het eensylbige en eenletterige sme, hui, hi, gi, pi, o, bu of bui, sla, sto, go, to, li of la, hu, ke, ga of gi berust. Eenletterig zeggen wij ten aanzien van den consonant, die altijd ene vokaal, hoorbaar of niet, influit en met zich brengt, terwijl de vokaal den klank, het zij haartstochtelijk, het zij nabootsend wijzigt. Gelijk ook de samengestelde konsonant te dezen opzichte voor ééne letter gehouden wordt, als door elkander tot één gewijzigd. Doch dit in het voorbijgaan, als eigenlijk hier ter plaatse buiten ons onderwerp zijnde, en alleen ter bijkomende opheldering.

[thermo1945]

Zo vroeg ik me ook af welke woorden het eerst er waren.

Ik denk aan kom, ga, honger, eet, au afgezien van de oorspronkelijke vorm.

[Musixiq]

ik moet Grytolle gelijk geven. zelf ben ik ook tot die conclusie gekomen. als iemand anders dat ook heeft gedaan, vast niet zoals ik via muziek en psychologie, zal het wel zo zijn.

je zou je voor kunnen stellen dat een moeder haar kind wat rijkt en een ee klank kan uitslaan. de t is dan niet zo ver. en kind neemt het over als het beseft dat het hem voedsel verschaft of zijn beschermer verheugd. later zal deze het doorgeven aan zijn of haar kind, mede doordat de klank bekent is geworden en een referentie kader in het brein heeft aangelegt.

Wij spreken over de gehele westerse wereld wel allemaal latijns, maar misschien zijn onduidelijke klanken of klanken waar geen concenses over heerste vervangen door de turbo taal van toen. Het taalverschil zit nu slechts in vanzelfsprekende afstandsdialecten, zoals nederlands/belgisch/duits. lelystad/almere/amsterdam/haarlem.

De impact van het koloniseren is eerder een voorbeeld van eerder genoemde miscommunicatie en turbo,lees handig en effectief, taal.