De oogtheorie

[xanonymousx]

Hier dacht ik laatst over na

Volgens mij gaan mensen ervan uit dat iedereen de wereld hetzelfde ziet. Maar is dit wel zo? Blinde en slechtziende mensen buiten beschouwing latend is het alsnog onreëel. Misschien zie ik de bomen zoals jij de lucht ziet, misschien zie jij de wolken zoals anderen zand zien.

Mensen krijgen de kleuren vanaf hun geboorte aangeleerd. Je moeder wijst naar een banaan en zegt dat hij geel is. Dan wijst ze naar de lucht en zegt dat hij blauw is. Vanaf nu zul je alle voorwerpen met dezelfde kleur als een banaan relateren met het woord geel, alle dingen met dezelfde kleur als de onbewolkte hemel met het woord blauw etc. .

Omdat kinderen verteld wordt dat de banaan geel is noemt iedereen bananen en vla geel, maar dit hoeft zozeer te betekenen dat hij de kleuren als het ware ook hetzelfde ziet. Dezelfde voorwerpen hebben voor hem ook dezelfde kleur net als bij jou, maar misschien is de combinatie van de kleuren bij een ander persoon anders. Misschien zie ik bananen als wat voor jou rood is, maar omdat mij verteld is dat de banaan geel is en de Ferrari rood, noem ik dit ook zo.

Wat denken jullie hiervan?

[bobbyjong]

Je theorie slaat geen hout. Ten eerste is het geen theorie, het is een stelling die je geeft.

Ten tweede is dit al een vaakbesproken discussie, ook op dit forum is jouw stelling al eens besproken, maar deze discussie gaat terug naar Galileo, hij dacht dat de kleuren slechts in de geest bestaan, en niet in de voorwerpen zelf. Jij doelt op kleurverschil bij het waarnemen, los van het feit dat zich ook maar enige problemen voordoen in dergelijke situaties, want wat maakt het feitelijk uit als we allemaal verschillende kleuren voor objecten waarnemen zolang we daar geen hinder van hebben? Wat je verteld over de kleuren: dat een moeder haar kind een banaan laat zien en zegt: dit is geel. Kun je alleen vastellen dat die kleur een herkenning geeft die deelneemt aan onze benaming voor de kleur geel. Echter is geel voor ons maar een taalkundige benaming voor allerlei fysieke kenmerken die voor ons, samengevoegd, tot deze kleurherkenning leiden. Geen enkel taalkundig woord kan iets zinnigs zeggen over de ware substantie.

Ten derde, we kunnen over deze stelling vrij weinig zinnigs zeggen omdat we met geen mogelijkheid in elkaars geest kunnen kijken met de daarbij horende qualia. Met andere woorden: we kunnen nooit weten wat een ander werkelijk ziet en dus ook niet welke kleuren diegene waarneemt. Je stelling behoort dus tot de mogelijkheden maar is vergezocht omdat er geen enkele redenen of argumenten bestaan om dit aan te nemen.

[ToonB]

Wel, het moet kunnen.

Ikzelf ben 'kleurengestoord' (zoals mijn oogarts het noemde).

Ik heb zo een test moeten doen waar ik een rangschikking van kleuren van licht -> donker, van blauw -> geel etc etc moest doen.

Blijkt dat ik alles met 'een groene schijn' zie.

Hoewel ik dus al van kinds af aan zo zie, en mijn bruin duidelijk alsbruin zie (in mijn ogen), is het voor iemand met 'normaal' zicht eerder paars.

Ik rangschikte die bolletjes die compleet verkeerd, maar volgens mijn ogen stonden ze juist.

Een afgesplitste vorm van daltonisme heb ik me laten vertellen.

Verder heb ik er geen last mee. Slechts in de labo's scheikunde als er een echt specefieke kleur moet bekomen worden (bv. niet blauw, maar specefiek Berlijns blauw), moet ik vergelijken met een kleurenkaart ofzo. Maar eigenlijk geen last mee.

Het is volgens mij dus gwn realiteit dat er kleurenverschillen zitten in hoe de mens iets ziet.

[ypsilon]

Wat denken jullie hiervan?

Ik denk dat dit al elders besproken is.

-slotje-