@MODS: voel je vrij dit te censureren, ik weet niet goed wat ik hier mag zeggen en wat niet, maar gezien het filosofische karakter van dit forum, hoop ik dat ik mijn visie hier tussen de andere mag plaatsen.
Ja hallo, waarom mag je niet zomaar je buurman aan een riek spiesen?
Omdat de evolutietheorie ons bracht tot een maatschappij waar het voortplantingsgewijs voordelig is om met je medemens in te zitten. Naar het schijnt (aldus de media) hebben de meeste mensen ook de instinctieve neiging om hun buurman niet te vermoorden, maar dat denk ik niet. Aldus is ook de maatschappij (via zowel evolutie als democratie in al zijn facetten) zo geëvolueerd naar een status met een rechtssysteem waar je buurman op een riek spiesen bepaalde consequenties heeft, waaronder in mijn geval hoogstwaarschijnlijk levenslang. Zolang voor en tegen niet tegen elkaar opwegen, vermoord ik mijn buurman niet. In ons rechtssysteem is er geen/niet veel ruimte voor dierenrechten, (met een reden, trouwens, aangezien we ze op industriële schaal verwerken.), dus waarom geen hond?
Maar goed, ik heb moeite om zulke ethiek te bespreken buiten het feit of het een wet zou moeten zijn of niet.
Dat van die visjes vind ik ook een beetje overdreven, maar dit slaat toch ook op niet veel: bonen en aardolie voelen geen pijn. Vereenzelviging is een psychologisch mechanisme, maar zegt niets over ethische correctheid.
Plato vereenzelfigde zich (volgens bepaalde overlevering) wel degelijk met die bonen. Vereenzelviging is inderdaad een psychologisch mechanisme, en is mijns inziens een van de enige criteria bij ethische correctheid ten opzichte van andere wezens. Indien je je niet kan vereenzelvigen in andere wezens, (zoals daar zijnde solipsisten), dan zie ik geen reden om aan te nemen dat die andere wezens een concept van pijn hebben.
Ook dit hondje voelt geen pijn, heeft geen zintuigen via dewelke hij met zijn omgeving in interactie staat, etc. Als we op een bepaald moment een hondje zouden hebben dat zich precies zo gedraagt als een echte hond - en dat is waar MacHans het over heeft - moet dit hondje m.i. dezelfde ethische status krijgen als andere hondjes. Het feit dat zijn gedrag gestuurd wordt door electrische circuits maakt niet veel uit: een echte hond wordt gestuurd door zijn hersens.
Hmm, en het minder echte hondje heeft niet dezelfde status? Dan moet er ofwel een scherpe grens zijn tussen ethische gelijkheid en ongelijkheid, of een zekere gelaagdheid tussen gelijkheid en ongelijkheid (zoals dat een half zo echte hond half zoveel gelijk is aan een echte hond).
Ook is dan de vraag of je een hond die zich precies zo gedraagt als een echte hond, maar er uit ziet als een kat (of een slang, of een amoebe) wel je genade zou ondervinden? Vergeet niet dat je er god bent, en dus zowel almachtig als alwetend, maar dat ben je niet in onze eigen wereld, dus weet je ook nooit perfect een grens te stellen tussen een perfecte imitatie en een minder perfecte imitatie, en dus ook niet tussen ethisch correct handelen en minder ethisch correct handelen. Feitelijk zijn de honden tot op zeker hoogte dus nog steeds onderhevig aan de willekeur van jouw mening of het nu ethisch correct is of niet. Maar het zou inderdaad geen verschil mogen maken of een hond nu bestaat uit elektronische circuits of niet...
