De meeste mensen lijken te verlangen naar een leven na de dood.
Eerlijk gezegd beangstigd mij de eeuwigheid wel eens.
Wie heeft dat ook wel eens?
Moderator: Rhiannon
Ik moet juist beweren dat het tegenovergestelde voor mij waar is. Ik weet dat ik niet eeuwig leef maar ik zou, mede door mijn interesse in technologie, het niet erg vinden om langer te leven. Hangt er van af hoe je de tijd eeuwig benut. Zolang ik op elk moment een einde aan mijzelf kan maken ( pillen, spuiten, dergelijk ) zou ik het niet erg vinden om de mogelijkheid te hebben eeuwig te leven.Sylvester schreef:De meeste mensen lijken te verlangen naar een leven na de dood.
Eerlijk gezegd beangstigd mij de eeuwigheid wel eens.
Wie heeft dat ook wel eens?
hebben we het hier dan over een 'eeuwig leven' in een lichaam of als geest ( of wat dan ook )Als ze om de +-100 jaar onverwachts mn geheugen resetten en ik weer kind mag zijn, vind ik alles best.
Dat is juist het mooie ervan. Want anders wordt het inderdaad een beetje eentonig lijkt me.in de andere gevallen hmm mss maar als je geheugen gereset wordt dan leef je theoretisch wel een eeuwig leven maar praktisch heb je er geen idee van dat je de vorige honderd jaar al geleefd hebt..
verlies van vrienden en familieleden
Ok, dan met enkel het vermoeden dat je eerder geleefd hebt.hebben we het hier dan over een 'eeuwig leven' in een lichaam of als geest ( of wat dan ook )Chriis schreef:Als ze om de +-100 jaar onverwachts mn geheugen resetten en ik weer kind mag zijn, vind ik alles best.
want in het geval voor het lichaam hoop ik voor jou dat het dan ofwel mee gereset wordt of niet veranderd.
in de andere gevallen hmm mss maar als je geheugen gereset wordt dan leef je theoretisch wel een eeuwig leven maar praktisch heb je er geen idee van dat je de vorige honderd jaar al geleefd hebt..
Het eeuwige leven klinkt mooi.
que wetenschap lijkt het me zeer mooi om dit allemaal mee te maken,
maar wat te denken aan oorlog, verlies van vrienden en familieleden en alle andere problemen in de wereld.
jawel maar dit zou erger zijn .(hier wordt wel vanuitgegaan dat jij alleen eeuwig leven hebt) dus als jij eeuwig leeft zal je iedereen zien doodgaan zelfs je jongere neefje of zo... dat is wat dnbrt bedoelt denk ikdnbrt schreef:Ah ja, en in een tijdelijk leven maak je al die dingen niet meeHet eeuwige leven klinkt mooi.
que wetenschap lijkt het me zeer mooi om dit allemaal mee te maken,
maar wat te denken aan oorlog, verlies van vrienden en familieleden en alle andere problemen in de wereld.
Dat is nu juist het probleem, Micheltje. Als je eeuwig leeft, kun je er geen einde aan maken! Dat beangstigd mij dus soms, dat het altijd maar door gaat.Micheltje schreef:Zolang ik op elk moment een einde aan mijzelf kan maken ( pillen, spuiten, dergelijk ) zou ik het niet erg vinden om de mogelijkheid te hebben eeuwig te leven.
Wat is voor jou het beangstigende deel om niet eeuwig te willen/kunnen leven?
hebben we het hier dan over een 'eeuwig leven' in een lichaam of als geest ( of wat dan ook )
Die is strak 8)DePurpereWolf schreef:Volgens de heer Freud leven wij mensen in angst van de dood, en proberen op elke manier eeuwigheid te verkrijgen. Voor de verlichting (dus de middeleeuwen en daarvoor, als men niet weet wanneer een van de belangrijste 'gebeurtenis' in het bestaan van de mens heeft plaats gevonden) leefde men zijn of haar leven meer in teken van het leven.
D mens probeert zich boven natuurlijke krachten aan te meten. Maar het is onmogelijk voor de mens om zijn eigen identiteit, als zijnde een biologisch wezen, te ontvluchten.
Wat heb je aan een tweede leven, als je van je eerste leven niet kunt genieten?