Omdat je het zo lief vraagt, dan.
dat we moeten voorkomen door belediging elkaar buiten te sluiten wat tot problemen leidt zoals we momenteel ondervinden met de ruwheid en agressie tussen verschillende culturen waarin godsdienst vaak als boosdoener wordt aangewezen.
We
moeten als mensheid dus voorkomen dat er iemand beledigd of buiten een bepaalde groep gesloten wordt? (wat op hetzelfde neerkomt, dat groepen niet mogen bestaan: we moeten voortaan alleen nog maar samen één mensheid zijn)
Enkele vragen:
-Waarom beschouw je dit als een reële optie?
Hoe kan dit voorkomen worden? (Mijns inziens heeft het (gedeeltelijk) afschaffen van de vrijheid van meningsuiting op geen enkele manier een positief effect op het door jou gestelde probleem.)
-
Waarom zie je het als een morele plicht om te voorkomen dat iemand beledigd zou kunnen worden? Waarom leg je de verantwoordelijkheid voor een beledigd gevoel niet bij de persoon die het voelt, maar bij de
hele mensheid?
Dit betekent tevens dat er geen simpele oplossing is in de trant van "Als ieder nu maar vrijheid van meningsuiting erkent dan zullen er geen wrijvingen in denkbeelden meer bestaan en geen verdeling en buitensluiting."
Je hebt het nu over een oplossing op
het door jou geformuleerde probleem. Ik deel je mening niet over dat probleem, en als iemand deze oplossing al voorstelde was ik dat zeker niet (maar volgens mij heeft niemand dit zo gezegd).
Jij vindt schijnbaar dat er geen wrijvingen, verdeling of buitensluiting mogen bestaan. Je vindt dat dit opgelost moet worden, hoe je je dat voorstelt weet ik niet. Wat mij betreft is dat vechten tegen facts of life, net zoals dat je zou besluiten "er hoeft niemand dood te gaan aan nare ziektes"...klinkt even leuk, maar get real.
En vechten tegen het onmogelijke is des te tragischer als je daarvoor veel goeds gaat opofferen (zoals de vrijheid van meningsuiting).
Mijn mening: er zullen ALTIJD wrijvingen, verdeling, groepsvorming, buitensluiting, superioriteitsgevoelens, agressie, enz. enz. zijn. Dat zie ik niet als het probleem, waartegen iets gedaan kan en moet worden, maar als een fact of life waar je alleen maar zo goed mogelijk mee kunt leren leven. En zo goed mogelijk, is het volgens mij als er vrijheid van meningsuiting is, omdat een open sfeer en veel kritische geluiden de bovenstaande problemen doen afnemen. Agressie, superioriteitsgevoelens, groepsvorming en buitensluiting zijn allemaal gebaat bij indoctrinatie, geslotenheid, vanzelfsprekendheid van de betreffende meningen/levensstijl, gebrek aan informatie enz. Vrijheid van meningsuiting zorgt voor veel kritische geluiden van alle kanten en in alle richtingen, zorgt voor meer relativeringsvermogen en keuzevrijheid en zelfkritiek en vermindert de identificatie met ideeen.
Begin liever met de denkbeelden van "de ander" te begrijpen en daarin de reflectie van je eigen denkbeelden te zien. Het gebrek aan deze kennis is wat beledigen zo aantrekkelijk maakt.
Daar ben ik het helemaal mee eens, maar dit beschouw ik als een levenswijsheid, een manier van handelen die je niet wettelijk kunt of zu moeten willen afdwingen. Dit heeft voor mij niets te maken met de vraag of de meningsvrijheid wel of niet beperkt zou moeten worden door de wet/staat. Dit is een kwestie van liefdevol omgaan met je medemens en eerst de balk uit je eigen oog halen voordat je naar de splinter bij die ander wijst. (Hmm, gebruik ik alweer een bijbels voorbeeld, en ik ben niet eens christelijk
) Dat kan alleen vanuit je eigen hart komen en niet vanuit opgelegde normen en beperkingen (integendeel).
"A man should keep his little brain attic stocked with all the furniture that he is likely to use, and the rest he can put away in the lumber-room of his library where he can get it if he wants it."
- Sherlock Holmes (The Five Orange Pips)