Als het alleen nadelig is voor mezelf wil ik er best over nadenken. Dan valt het op te vatten als éénmalig vervelend maar goedbetaald werk. Een beetje ala Fear Factor ofzo.
Als ik er anderen mee benadeel of iets onethisch ofzoiets zou ik niet doen. Tenzij het niet dermate extreem is en om voldoende geld gaat dat ik de eventuele "slachtoffers" er zodanig mee kan compenseren dat zij het zelf ook willen. Maar er zijn natuurlijk grenzen, bepaalde dingen zou ik bij voorbaat nooit doen, ongeacht de hoeveelheid geld.
Bovendien heeft nog meer geld boven een bepaalde grens ook geen meerwaarde meer. Er zit nog wel verschil tussen een ton of een miljoen, en een miljoen of honderd miljoen. Maar honderd miljoen of tweehonderd miljoen? Dat zou voor mij echt geen verschil maken. Dus dingen die ik voor honderd miljoen nog niet doe, doe ik voor nóg meer ook niet.
In theory, there's no difference between theory and practice. In practice, there is.
Iets waar ik anders niet over zou denken, zou ik ook voor enorm veel geld niet doen. Zelfrespect is nou eenmaal meer waard.
Ik maak een uitzondering voor situaties waarin dat geld gebruikt kan worden voor iets veel belangrijkers. Laten we zeggen losgeld voor een geliefde. Maar dan gaat het natuurlijk eigenlijk niet om dat geld.
Give a man a fire, and he's warm for a day. Set him on fire, and he's warm for the rest of his life!
Als we het vanuit het materiele oogpunt bekijken, dan kun je en doe je vaak dingen die je anders niet zou doen.
Daarom komt criminaliteit ook vaak voor bij de mensen die het slecht hebben. Maar ook bij de mensen die geestelijk verzuurd zijn geraakt aan geld (witte boorden criminaliteit), ze willen groter worden en steeds meer uitbreiden.
Geld maakt niet gelukkig, wiskunde en natuurkunde wel!