Visueel tijdreizen

[Appeltaart123]

Eigenlijk is tijd maar een verzonnen waarde en is afstand en snelheid meer van toepassing.
 
Als persoon A aan de ene kant van het voetbal veld staat en persoon B laat een glas water vallen aan de andere kant van het veld dan is het kwaad al geschied voordat A het glas kan opvangen. Dus alles wat je om je heen ziet gebeuren is dus al verleden tijd. Hoe groter de afstand des te langer geleden. 
 
Als we een mega-telescoop zouden plaatsen op een planeet 1 lichtjaar hier vandaan dan zouden we dus visueel kunnen tijdreizen want je ziet de aarde dan 1 jaar in het verleden. Qua dataoverdracht zie ik dan wel problemen want het duurt dan ook weer 1 jaar voordat de data (met lichtsnelheid) ons weer bereikt op aarde. Als de telescoop dan ook nog flink kan inzoomen a la Google earth dan zou een dergelijk concept handig zijn voor het oplossen van bijvoorbeeld moordzaken. 
 
Wellicht zien buitenaardsen ergens op een planeet hier 2016 lichtjaren vandaan wel Jezus hier rondlopen hahaha

[Thionyl]

Voor mij is tijd zeer reëel. En wat is snelheid zonder tijd?

[physicalattraction]

Ik denk dat het makkelijker is om je satellietbeelden op te nemen vanuit een geostationaire baan om de aarde, op te slaan, en later terug te kijken, dan om een megatelescoop een lichtjaar verderop te zetten en een jaar te wachten op data.

[NewScience]

Er is theoretisch gesproken nog een andere mogelijkheid... waarnemen via de 5e dimensie.
 
Er vanuit gaande dat er een 5e dimensie is, kan je je voorstellen dat het een dimensie is, die is gevuld met alle mogelijke tijdslijnen. Zie het als een dimensie vol met filmrolletjes (de oude versie). Welke in principe 2 dimensionale vastleggingen van 4D gebeurtenissen zijn (3 ruimte dimensies, en een tijd dimensie waarop de film werd geschoten) de film laat 1 ruimte dimensie weg, en als je de beelden achter elkaar afspeelt zie je de tijd 'dimensie' terug.
 
Er zou een 5e dimensie kunnen zijn waarin de werkelijkheid eruit ziet als een ruimte vol met '3D-ruimtes' van 'ruimte/tijds'-momenten, waarin het 'afspelen' van een dergelijk tijdslijn in de 5e dimensie eruit ziet/voelt/hoort/ruikt/etc als onze werkelijkheid. Echter bevinden zich in die 5e dimensie ALLE mogelijke tijdslijnen afsplitsingen, mogelijkheden, etc. en allemaal 'op hetzelfde moment', en tegelijkertijd ook conformerend aan 'ruimte/tijd' zoals wij deze kennen. Denk dat het voorstellen van een grote doos met allemaal 3D-filmrolletjes het makkelijkste is.
 
Als je in die dimensie zou kunnen kijken, dan zou je dus de toekomst kunnen zien, simpelweg door een stukje verderop te kijken... Het vervelende is in deze dimensie echter tegelijkertijd 'wat is werkelijk verderop', want op ieder moment kunnen er daadwerkelijk fysieke afsplitsingen zijn van het huidige tijdspad van waaruit je kijkt, en je weet niet of JOU werkelijkheid ook dat tijdspad zal volgen. Als je de tijd neemt om 'alle' mogelijkheden te bekijken levert je dat uiteindelijk net zoveel op als niet kijken, want bijna alles kan gebeuren en dat wist je al ... ...
 
Het vervelende van deze 5e dimensie is dat er voor het verleden net zoiets geldt. Alhoewel jij natuurlijk middels je herinneringen makkelijk jou tijdslijn terug kan volgen, zijn er ook alternatieven. Dat is misschien moeilijk te vatten, maar er zijn misschien wel net zoveel mogelijke toekomsten dan dat er verledens zijn die naar het heden kunnen leiden. Alleen, in die 4e Dimensie bevind je je niet...
 
Ik weet 'far out there', volledig theoretisch, en als je de film gezien hebt 'Man in black' (3 bij mijn weten) achtig. Maar er is bij mijn weten niets dat een dergelijke dimensie ontkracht. Of het zo is echter, is vooralsnog lastig waar te nemen...
 
*?* mijn persoonlijke mening is overigens dat die dimensie bestaat, en dat we er soms al ongewild in rondwaren, het 'bewijs' daarvoor zijn naar mijn mening 'deja vu' momenten. Hetgeen naar mijn mening opgeslagen herinneringen zijn van dergelijke tijdsmomenten in de 5e dimensie, en als je brein de huidige waarneming wil wegschrijven blijkt dat de herinnering al bestaat, je brein kan dat qua logica niet verwerken en geeft dat vervelende deja vu / Error moment gevoel.
 
Overigens 'zegt de wetenschap' dat het iets te maken heeft met de tijd tussen het verwerken van visuele stimulus en het bewust meemaken van die visuele stimulus. Waar enige tijd tussen zit ... Zoiets als 'je ziet iets' de verwerking daarvan duurt heel even, je realiseert dat je iets ziet, waarvoor dat eerste al heeft plaats gevonden, en dus lijkt het alsof je datgeen al eerder hebt gezien 'net dus' ... Mijn mening hierover is dat dat goed kan kloppen, maar dat het nog geen bewijs is dat werkelijke deja vu momenten hetzelfde zijn, ofwel: 'ja, je kan onder laboratorium omstandigheden situaties creeeren die lijken op deja vu momenten', maar wat zegt dat dat ook daadwerkelijk is wat er op een deja vu moment gebeurd ...
 
Daarvoor zou je eerst langere tijd situaties moeten creëren waarin je je voorstelt of afvraagt hoe de toekomst zou kunnen zijn, zonder te weten hoe die toekomst eruit ziet, je zou 'eik momenten' in moeten bouwen van situaties waarvan je zeker weet (of de omstandigheden kan creeren) dat ze gebeuren, en dan specifieke herinneringen (fantasieën) moeten opbouwen rond die eik momenten. Er op een zeker moment mee stoppen, en dan gewoon 'je ding' doen, waarbij een van die dingen bestaat uit het recreeren van de eik-momenten. Als je dan telkens moet constateren dat je fantasieën overeen komen met dingen die er dan gebeuren en dat 'deja vu' gevoel geven, zou je kunnen constateren dat deja vu momenten inderdaad reeds vastgelegde herinneringen zijn van mogelijk toekomstige gebeurtenissen. Hetgeen overigens ook nog enorm psychologisch belastend zou kunnen zijn, omdat je dan ten dele ook zou kunnen constateren dat de toekomst deterministisch is (aka al vast ligt), en wat is dan het leven nog waard, als het niet veel meer is dan het zien/ruiken/voelen/beleven van een 4 dimensionale film waarvan begin en einde en alles er tussen al vast liggen ... echter zodra je de beschrijvingen van de 5e dimensie hierboven nogmaals doorleest zal je begrijpen dat dat niet per definitie het geval is, alhoewel er 'alles' al vast ligt, is er geen garantie over de route die jou leven hierdoor aflegt, nog over de keuzes die je maakt, (on)geluk dat je hebt, etc ... je dat realiseren maakt dat het leven weer een ontdekking wordt, ten minste, vanaf het moment dat je gestopt bent met de herinneringen rond de eik-momenten, want tot dan zit je vast aan dergelijke deja vu momenten, die al dan niet overeenkomen met wat er in de werkelijkheid gebeurd.

[tuander]

Je zou ook andersom kunnen redeneren, en stellen dat 'afstand' niet bestaand is, en alleen tijd reëel. Want wat is afstand tussen twee deeltjes nou anders dan een toegenomen tijd voor interactie tussen die twee deeltjes?