Toch wordt gerekend met de massa die een voorwerp hier op aarde heeft, of zie ik dat verkeerd?
In het dagelijks leven worden massa en gewicht vaak door elkaar gebruikt en leerde ik op school dat gewicht gelijk is aan volume maal het soortgelijke gewicht, maar eigenlijk moet er op de plek van gewicht 'massa' staan. Massa is de hoeveelheid materie van een object en kan herleidt worden naar het aantal moleculen per cm3. Terwijl gewicht feitelijk de kracht is die ontstaat door de aanwezigheid van zwaartekracht veroorzaakt door die massa. Op de maan is die kracht 6 maal minder dan op de Aarde maar de/je massa is het zelfde. En terwijl dus de zwaartekracht 6 maal groter is op de Aarde is de massa van de Aarde ruim 83 maal groter. M.a.w: de Aarde heeft weliswaar veel meer massa, maar we wegen 'maar' 6 keer zwaarder dan op de Maan.
De massa van hemellichamen staat los van het gewicht dat een massa heeft op Aarde. Zo wordt b.v. de massa van twee om elkaar draaiende sterren berekent aan de hand van de afstand en omlooptijd en het centrum van de zwaartekracht dat ergens tussen die twee sterren ligt. Dus de massa die daar uit volgt heeft niets te maken met het gewicht dat een fractie van die ster hier zou wegen.
Als je dan F wilt berekenen vul je dus de m waarden in die afgeleidt zijn uit de omloopperiode en afstand tussen de sterren.
Waardoor is de hoek van de as van aarde t.o.v. de zon zoals die is?'
En wat de stand van de aardas betreft:
Toen de (rots)planeten werden gevormd uit van oorsprong veel kleinere brokken en nog min of meer vloeibaar waren was de verschuiving van massa nogal chaotisch en verliep veel sneller dan de huidige continenten doen. In gebieden waar de proto-planeet vloeibaar was zonken de zwaardere elementen naar de kern en dreven de lichtere elementen naar de oppervlakte. Als je dan om wat voor reden dan ook op één halfrond minder vloeibare plekken had dan betekende dit dat er minder zwaardere elementen naar de kern waren gezakt en dus had die kant van de planeet een andere massa verdeling aan het oppervlak waardoor de as beïnvloed kon worden. Uiteindelijk komt alles tot rust en stabiliseert de planeet in een bepaalde stand.
De kans dat een dergelijk hemellichaam een as-hoek van een mooie 90° heeft is daardoor extreem klein. Je kunt dus gewoon stellen dat de stand waarin een planeet stabiel wordt volkomen willekeurig is en onderdeel is van het hele wordingsproces.
