De James Webb telescoop bevestigt Hubble metingen uitdijing heelal en is niet in lijn met meting ESA's Planck-satelliet

[HansH]

Wat hebben deze discussies allemaal nog met de vragen van het topic te maken? ik ben de draad al een tijdje kwijt.

[tempelier]

Er is maar één situatie waarin de ruimte krimpt om de reis te verkorten en dat is in Star Trek met de z.g.n. warp engine...

Zo werkt dat niet hoor.

Men vouwt als het ware de ruimte op in plooien en springt dan van plooi naar plooi.
Warp 10 is hier de grens, sneller plooien gaat niet.

[Xilvo]

Het licht doet er dus 4,3 jaar over om ons te bereiken. Als jij er nu met een snelheid van 99% van de lichtsnelheid naar toe vliegt dan doe je er iets langer dan die 4,3 jaar over. Zou de ruimte echt krimpen dan zou je er dus juist korter over moeten doen.

Hier maak je een foutje. Voor de achterblijver op aarde is het inderdaad iets meer dan 4,3 jaar, voor de reiziger is het maar 0,613 jaar.

[Maarten1234]

En ik denk dat die ruimtekrimp voor het schip volgens de waarnemers in het schip terug uitzet bij vertraging bij nadering Proxima Centauri. Dat is de observatie van de expansie van ruimte. Volgens mij equivalent aan de geobserveerde expansie van ruimte. (geobserveerde roodverschuiving van het uitgezonden licht).

[Xilvo]

En ik denk dat die ruimtekrimp voor het schip volgens de waarnemers in het schip terug uitzet bij vertraging bij nadering Proxima Centauri. Dat is de observatie van de expansie van ruimte.

Dat is slechte een krimp en rek langs een enkele richting. Dus geheel anders dan bij de expansie van het universum.
Bovendien is de krimp te beschrijving als een (hyperbolische) rotatie tussen een ruimte- en tijdcoördinaat. Dat lijkt me onmogelijk voor alle ruimtelijke coördinaten tegelijk.

[Maarten1234]

Hoe dat juist werkt, weet ik niet.

Maar ALS het zo is dat ruimte en tijd niet meer absoluut zijn zoals Newton dacht, maar relatief.
DAN kan het niet anders dat onze observaties van ruimte ook steeds relatief zijn.

Dat is een logische deductie uit een ware premisse.

Een andere logische deductie uit een ware premisse is:

Als tijd relatief is,
dan is (verstreken) tijd sinds de Big Bang ook relatief.
Dus is de leeftijd van het universum ook relatief.

Een andere logische deductie uit ware premissen is:

Als in de srt en art licht wordt gezien als een object met absolute waarden voor snelheid (ruimte/tijd)
kan je uit die absolute waarden van dat theoretisch object afleiden wat de absolute tijds- en ruimtewaarden zijn voor het universum an sich zonder waarnemers.


Een andere vaststelling met deductie die je kan doen:

Als ruimtetijdsmaten enkel deduceerbaar zijn, en als de geometrie van de 4D-ruimtetijd niet direct observeerbaar is,
maar enkel deduceerbaar, dan is die 4D ruimtetijd een mathematisch object. Tijd- en ruimtemetingen gedaan door een atoomklok of een meetinstrument leveren immers altijd relatieve metingen op.

Uit dit alles kan je niet anders dan concluderen dat er ook zoiets bestaat als ruimterelativiteit.
Dat elke observatie aangaande ruimte relatief moet zijn.

Er bestaat geen voorkeursreferentieframe voor ruimte.

Einstein verschilde van Newton dat niet alleen tijd, maar ook ruimte geen absolute waarden meer kenden.

[Bladerunner]

Ik had begrepen dat volgens de waarnemers in het ruimteschip die naar Proxima Centauri reizen in hun schip alles normaal gebeurt; De klokt tikt er normaal, zoals ze gewend zijn op Aarde, het schip heeft zijn volle lengte volgens die waarnemers, maar ze zien de afstand voor hun schip krimpen tot die ster naarmate ze dichter en dichter de lichtsnelheid naderen.

Volgens ons waarnemers op Aarde krimpt hun schip en gaat hun klok trager. Maar volgens hen krimpt de afstand tussen hen en Proxima Centauri.

Wat de reizigers zien heeft betrekking op de objecten die ze tegemoet vliegen en vervolgens passeren, niet de ruimte. Ze zien veranderingen die het idee kunnen geven van krimpende ruimte maar in werkelijkheid veranderen alleen de objecten in die ruimte. Het perspectief veranderd maar dat zie je alleen door de aanwezigheid van iets in die ruimte. Zou je door absoluut lege ruimte vliegen dan zie je ook niks veranderen. En de ster die op dat moment nog maar een lichtpuntje is blijft dat nog heel lang totdat je dicht genoeg bent om het als een bolvorm te kunnen zien.

Ook is het zo dat de lengtecontractie alleen wordt ervaren als iets jou passeert of jij het object. Dus iets wat precies recht voor jou is en wat geen haakse beweging heeft t.o.v. jou kijkrichting vertoond geen lengtecontractie omdat de relatieve verplaatsing t.o.v. jou zeer klein is. En aangezien jou reisdoel recht voor je is zie je daar helemaal geen verandering. Die ster komt dus niet dichterbij. Die verandering wordt dan vervolgens groter naarmate je links of rechts uit je raam kijkt.

Als je hard door een tunnel rijdt krijg je iets soortgelijks. Dat is natuurlijk geen relativistisch effect maar een optische illusie. Lang gerekte LT balken of de strepen op de weg zijn vervormd vanuit jou optiek. Maar tegelijkertijd zie je het einde van de tunnel niet ineens veel dichterbij. Dat geldt dus ook voor ruimtereizen met extreme snelheden.

[Maarten1234]

Ik had begrepen dat volgens de waarnemers in het ruimteschip die naar Proxima Centauri reizen in hun schip alles normaal gebeurt; De klokt tikt er normaal, zoals ze gewend zijn op Aarde, het schip heeft zijn volle lengte volgens die waarnemers, maar ze zien de afstand voor hun schip krimpen tot die ster naarmate ze dichter en dichter de lichtsnelheid naderen.

Volgens ons waarnemers op Aarde krimpt hun schip en gaat hun klok trager. Maar volgens hen krimpt de afstand tussen hen en Proxima Centauri.

Wat de reizigers zien heeft betrekking op de objecten die ze tegemoet vliegen en vervolgens passeren, niet de ruimte. Ze zien veranderingen die het idee kunnen geven van krimpende ruimte maar in werkelijkheid veranderen alleen de objecten in die ruimte. Het perspectief veranderd maar dat zie je alleen door de aanwezigheid van iets in die ruimte. Zou je door absoluut lege ruimte vliegen dan zie je ook niks veranderen. En de ster die op dat moment nog maar een lichtpuntje is blijft dat nog heel lang totdat je dicht genoeg bent om het als een bolvorm te kunnen zien.

Ook is het zo dat de lengtecontractie alleen wordt ervaren als iets jou passeert of jij het object. Dus iets wat precies recht voor jou is en wat geen haakse beweging heeft t.o.v. jou kijkrichting vertoond geen lengtecontractie omdat de relatieve verplaatsing t.o.v. jou zeer klein is. En aangezien jou reisdoel recht voor je is zie je daar helemaal geen verandering. Die ster komt dus niet dichterbij. Die verandering wordt dan vervolgens groter naarmate je links of rechts uit je raam kijkt.

Als je hard door een tunnel rijdt krijg je iets soortgelijks. Dat is natuurlijk geen relativistisch effect maar een optische illusie. Lang gerekte LT balken of de strepen op de weg zijn vervormd vanuit jou optiek. Maar tegelijkertijd zie je het einde van de tunnel niet ineens veel dichterbij. Dat geldt dus ook voor ruimtereizen met extreme snelheden.

Ja, ik denk inderdaad dat je ruimte zelf niet ziet krimpen, maar de afstand tussen jou en Proxima Centauri wordt korter, mocht je die kunnen meten. Deze afstand vergroot terug als je vertraagt. Zo zie ik het. En dat zou je met laser afstandsmeters kunnen meten, denk ik. Natuurlijk is daar nu de technologie niet voor, maar dat zou hypothetisch kunnen.

[Xilvo]

Einstein verschilde van Newton dat niet alleen tijd, maar ook ruimte geen absolute waarden meer kenden.

Maar de ruimtetijd wel. Dat negeer je weer.

[Bladerunner]

Het licht doet er dus 4,3 jaar over om ons te bereiken. Als jij er nu met een snelheid van 99% van de lichtsnelheid naar toe vliegt dan doe je er iets langer dan die 4,3 jaar over. Zou de ruimte echt krimpen dan zou je er dus juist korter over moeten doen.

Hier maak je een foutje. Voor de achterblijver op aarde is het inderdaad iets meer dan 4,3 jaar, voor de reiziger is het maar 0,613 jaar.

Dat klopt maar dat heb ik even achterwege gelaten omdat Maarten steeds denkt dat de afstand korter wordt door het krimpen van de ruimte. Er wordt nog steeds 4,3 lichtjaar afgelegd en geen 4,3/7.

[Maarten1234]

Einstein verschilde van Newton dat niet alleen tijd, maar ook ruimte geen absolute waarden meer kenden.

Maar de ruimtetijd wel. Dat negeer je weer.

Ja, daar ben ik het mee eens:

Ruimte en tijd zijn relatief en meetbaar of observeerbaar met detectieinstrumenten zoals een atoomklok en een meetinstrument.
De snelheid van licht in vacuum is theoretisch gezien een constante en dus invariant
De ruimtetijd is absoluut, maar mathematisch en dus ook invariant. (niet relatief en niet direct observeerbaar)

[Xilvo]

Dat klopt maar dat heb ik even achterwege gelaten omdat Maarten steeds denkt dat de afstand korter wordt door het krimpen van de ruimte. Er wordt nog steeds 4,3 lichtjaar afgelegd en geen 4,3/7.

Als de reiziger in aangekomen en hij kijkt achterom ziet hij de aarde weer op 4,3 lichtjaar staan, mocht hij de beschikking over een supertelescoop hebben.

[Maarten1234]

Het licht doet er dus 4,3 jaar over om ons te bereiken. Als jij er nu met een snelheid van 99% van de lichtsnelheid naar toe vliegt dan doe je er iets langer dan die 4,3 jaar over. Zou de ruimte echt krimpen dan zou je er dus juist korter over moeten doen.

Hier maak je een foutje. Voor de achterblijver op aarde is het inderdaad iets meer dan 4,3 jaar, voor de reiziger is het maar 0,613 jaar.

Dat klopt maar dat heb ik even achterwege gelaten omdat Maarten steeds denkt dat de afstand korter wordt door het krimpen van de ruimte. Er wordt nog steeds 4,3 lichtjaar afgelegd en geen 4,3/7.

Eerlijk gezegd heeft iemand me dat op een fysicaforum eens gezegd: de waarnemers in het ruimteschip zien de afstand korter worden bij naderen object aan .99c, maar deze afstand wordt terug langer bij vertragen ruimteschip.
Dus ik heb dat ingecalculeerd in mijn redenering.
Als dat niet zo is, dan is dat inderdaad niet juist dan. Ik ga het eens nachecken.

[Xilvo]

De snelheid van licht in vacuum is theoretisch gezien een constante en dus invariant

Volgens welke theorie?

De ruimtetijd is absoluut, maar mathematisch en dus ook invariant. (niet relatief en niet direct observeerbaar)

Nogmaals, niet mathematisch. En meetbaar want ruimtelijke en tijdsintervallen zijn meetbaar.

[Maarten1234]

Xilvo, kan jij de geometrie van de 4D-ruimtetijd, het zogenaamde blok universum, direct waarnemen of detecteren? Er zijn wiskundige modellen voor nodig om tot die bevindingen te komen.