Dit topic gaat niet over genetische manipulatie, intelligent design en de vraag of mensen dieren zijn.
Van de originele discussie is de discussie over de fundamenten van ethiek afgesplitst.
In het boek 'De Helse Mens' sluit Lyall Watson af met de conclusie dat de mens als enige diersoort over de mogelijkheid beschikt om tegen zijn 'natuur' in te gaan.
Volgens hem bezit de natuur per definitie niet zoiets als moraliteit, de menselijke natuur dus ook niet.
Gedrag van andere diersoorten die moreel 'lijken' te zijn vallen volgens Watson onder te brengen onder nr. 2 van zijn drie genetische regels:
- [1]Wees vals tegen buitenstaanders
[2]Wees aardig voor je naasten.
[3]Lieg en bedrieg als het maar even kan.
Altruistisch gedrag valt dan ook bij andere diersoorten wiskundig prima op te lossen.
Schijnbare moraliteit dus.
Voor de mens geldt dit echter al lange tijd niet meer, zowel ons morele als ons immorele gedrag raakt in vele opzichten genetisch kant noch wal; het valt genetisch niet uit te leggen.
De mens is hiermee enigszins losgeweekt van zijn natuur; het heeft een (im)morele wil die inconsequent is met de wil der genen.
Tot zover Watson...
Nu heb ik daar een paar vragen bij:
- Wanneer de natuur zijn eigen agenda heeft waarin altruistisch gedrag voortkomt uit de zelfzucht van de genen mag het dan werkelijk moreel gedrag heten? (is een werkmier een moreel wezen?)
- Aan welke voorwaarden moet gedrag voldoen willen wij het moreel kunnen noemen?
- Valt memetisch gedrag (im)moreel te noemen en in welk opzicht onderscheidt dit gedrag zich dan van genetisch gedrag?